Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Δεν ζήτησα να είμαι πρώτη προτεραιότητα σου ή δεύτερη ούτε καν τρίτη επιλογή. Δεν ζήτησα να μου δώσεις λύσεις στα προβλήματα μου ούτε καν απαντήσεις. Απλά μόνο να με ακούσεις. Δεν ζήτησα να μου αλλάξεις το παρελθόν ή να μου φτιάξεις το μέλλον. Απλά να με στηρίξεις στο παρόν από παραστρατήματα για να μην πέσω.
Δεν ζήτησα να με επιβραβεύεις σε επιτυχίες και χαρές. Απλά να απολαμβάνεις την ευτυχία μου. Δεν ζήτησα ν’ αποτρέψεις τη θλίψη μου ή να σταματήσεις το δάκρυ μου. Απλά να μπορώ να σε αγγίξω. Δεν ζήτησα να κρίνεις τις επιλογές μου αλλά να με συμβουλέψεις για να μην κάνω άσχημες.
Δεν ζήτησα να μου δώσεις χώρο από εσένα ούτε να βάλεις πλάτη στις δυσκολίες μου απλά να μην με περιορίσεις σε όρια και ψηλούς τοίχους. Δεν σου ζήτησα να ακροβατήσεις μαζί μου απλά να μην με σπρώξεις. Δεν σου ζήτησα να μου πεις ποιος είμαι απλά να με βοηθήσεις να καταλάβω τι μπορώ να γίνω.
Δεν σου ζήτησα να με εκτιμάς απλά να σεβαστείς την εμπιστοσύνη που σου έχω. Δεν σου ζήτησα να με αγκαλιάσεις, να με αγαπήσεις ή να με πιστέψεις απλά να μην με πονέσεις με την προδοσία σου.
Ζήτησα να σε εμπιστευτώ και μου έδωσες τον φόβο της αμφιβολίας.