8 Μαρτίου: Για κάποιες γυναίκες δεν είναι ημέρα γιορτής

iwanna_myselvi.gr

Διεθνής Ημέρα των Δικαιωμάτων των γυναικών σήμερα. Μέσα από τους πολλαπλούς ρόλους της ως μητέρα, σύζυγος, γιαγιά, εργαζόμενη, νοικοκυρά, φίλη, αδερφή παλεύει ακόμη να καταξιωθεί κοινωνικά, παλεύει για ίσα δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες αντιμετώπισης.

Σήμερα πολλές από εσάς θα βγείτε με τις φίλες σας να γιορτάσετε, να γελάσετε, να διασκεδάσετε. Σήμερα, που η ημέρα είναι αφιερωμένη στις γυναίκες, εγώ θα ήθελα ν’ αναφερθώ σε αυτές, που δεν μπορούν να γελάσουν, δεν μπορούν να διασκεδάσουν αλλά βιώνουν τον δικό τους Γολγοθά.

Τέσσερις γυναίκες, η καθεμια καταξιωμένη στον τομέα της, αφήνονται στα μαγικά χέρια της make-up artist Φανής Παπαδοπούλου και όλες μαζί μας παρουσιάζουν την άλλη όψη του νομίσματος.  “Ανατρίχιασα καθώς τις έβαφα”, μου λέει η Φανή. Εγώ μόλις τις είδα ένιωσα ένα ρίγος, βάζοντας με στη θέση τους και γνωρίζοντας πως συμβαίνει στα αλήθεια.

Η Καλλιόπη Ευαγγελίδου (ηθοποιός), η Νάταλι Θεοδωρίδου (ιδιοκτήτρια σχολής χορού), η Κεχλιμπάρη Ιωάννα (επιχειρηματίας) και η Χριστίνα Παπακωνσταντίνου (ιδιωτική υπάλληλος), μεταμορφώνονται από τη Φανή Παπαδοπούλου σε γυναίκες που βιώνουν τον πόνο και τη βία. Γιατί ναι, υπάρχουν και αυτές οι γυναίκες, ανεξαρτήτου κοινωνικής θέσης, που σιωπηλά υπομένουν το δικό τους δράμα.

Παρ’όλο το πολιτικό μήνυμα της σημερινής ημέρας, που έχει ως στόχο την υποστήριξη της ενδυνάμωσης και της ισότητας των γυναικών η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Πρόσφατο παράδειγμα οι βιασμοί, οι απόπειρες βιασμού και οι επιθέσεις σε γυναίκες από πρόσφυγες και μετανάστες στη Γερμανία.

Το οξύμωρο της υπόθεσης, τα θύματα ήταν τόσο γυναίκες Γερμανίδες όσο και γυναίκες πρόσφυγες. Κοινός παρανομαστής, το αδύναμο γυναικείο φύλο. Οι άντρες αυτοί συνεχίζουν να αναθέτουν στις γυναίκες δευτερεύοντα ρόλο και να τις συμπεριφέρονται ως «άγρια θηράματα».

xristina_myselvi.gr

Προσφυγοπούλες από τη Συρία αλλά και Ευρωπαίες, αντιμετωπίζουν τα ίδια σχεδόν προβλήματα. Οι πρώτες ίσως λίγα περισσότερα. Οι γυναίκες πρόσφυγες μαρτυρούν πως έχουν βιώσει ποικίλες τραυματικές εμπειρίες στη χώρα καταγωγής τους αλλά και ενώ ταξιδεύουν. Αναγκαστικοί γάμοι, ακρωτηριασμούς γεννητικών οργάνων, θύματα βίας, απαγωγών, βασανιστηρίων, βιασμών.

Όχι η ημέρα αυτή δεν είναι ίδια για όλες τις γυναίκες. Όχι σήμερα πολλές από εμάς δεν θα διασκεδάσουν, δεν θα χορέψουν, δεν θα γελάσουν.

Την ημέρα αυτή ας αναλογιστούμε και αυτές τις γυναίκες και ας συνεχίσουμε να διεκδικούμε αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα. Πείτε όχι στη βία των γυναικών, stop στην γυναικεία εκμετάλλευση.

Ας αφιερώσουμε την ημέρα αυτή σε όλες αυτές τις γυναίκες, που ακόμα υποφέρουν.