Τα χρόνια γνωριμίας μας πολλά, τα χρόνια φιλίας μας ακόμα περισσότερα!! Ο λόγος για τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Σαββίδη όπου τον θαυμάζω όχι μόνο για τις υπέροχες ιδέες του αλλά γιατί ποτέ δεν εφησυχάζει και είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους. 25 χρόνια πετυχημένης δημοσιογραφικής πορείας, μια ζωή γεμάτη ρεπορτάζ, αποκαλύψεις, αλλά και όραμα για τον τόπο του.
Κατάφερα να ξεκλέψω λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του και τις εξορμήσεις στα βουνά του Μπέλλες και να μου μιλήσει για τη διαδρομή του, τις μάχες της ζωής, την επιστροφή στις ρίζες και τον εναλλακτικό τουρισμό. Ο Παναγιώτης Σαββίδης, δημοσιογράφος με μακρά διαδρομή, επέλεξε να επιστρέψει στον τόπο του, τις Σέρρες, για να προσφέρει με έναν διαφορετικό τρόπο: μέσα από τον εναλλακτικό και ιστορικό τουρισμό, την ανάδειξη των οχυρών της Γραμμής Μεταξά και τη δημιουργία υποδομών που “δίνουν ζωή” στο βουνό Μπέλλες.
Ο Παναγιώτης Σαββίδης γεννήθηκε στις Σέρρες το 1975 και μεγάλωσε στο Νέο Πετρίτσι. Αν και πέρασε στο Τμήμα Αυτοματισμού του τότε ΤΕΙ Πειραιά, σύντομα τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Μετά τις σπουδές του και τη θητεία του στον στρατό, επέστρεψε στις Σέρρες, όπου εργάστηκε για λίγο στο Τηλε Επιλογές και στη συνέχεια στο Δίκτυο Τηλεόραση – στην καλή εποχή της τοπικής τηλεόρασης. Εκεί, επιμελήθηκε και παρουσίασε την εκπομπή «Κλειστή Κοινωνία», η οποία αποτέλεσε το “διαβατήριο” για την Αθήνα και τις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, το 2000.
Μεσολάβησε ένα διάστημα τεσσάρων ετών, κατά το οποίο επέστρεψε στον τόπο του για να ασχοληθεί με τα κοινά, ως ειδικός συνεργάτης του τότε δημάρχου Πετριτσίου, Θεόδωρου Ταλιουρίδη. Πολλές παρεμβάσεις της εποχής εκείνης φέρουν τη δική του υπογραφή. Στη συνέχεια, επέστρεψε ξανά στην Αθήνα, αρχικά στις εκπομπές «Ζούγκλα» και «Κίτρινος Τύπος», και αργότερα στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα, ως συντάκτης ελεύθερου ρεπορτάζ.
Από το 2016 έχει αφοσιωθεί στην ανάδειξη της Γραμμής Μεταξά και των οχυρών της ως τουριστικού προορισμού, στο πλαίσιο της προώθησης του ιστορικού τουρισμού. Από τις ζωντανές αίθουσες σύνταξης των μεγάλων αθηναϊκών ΜΜΕ και τις αποκαλυπτικές εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, στον αγώνα για την ανάδειξη της ιστορικής κληρονομιάς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα σύνορα Ελλάδας – Βουλγαρίας. Παράλληλα, δραστηριοποιείται στην ανάπτυξη πεζοπορικών και ορειβατικών διαδρομών στο όρος Μπέλλες και στην ευρύτερη περιοχή του Αγκίστρου.
Τι σε έκανε να επιλέξεις τη δημοσιογραφία ως επάγγελμα; μια ερώτηση που ήθελα να του κάνω εδώ και χρόνια. “Ήμουν πολύ καλός στις εκθέσεις και από μικρός με εξίταρε η έρευνα και η ιστορία. Έτσι, τα συνδύασα, επιλέγοντας να ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι – που, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, βρισκόταν σε “έκρηξη” λόγω της άνθησης της ιδιωτικής τηλεόρασης. Ξεκίνησα από τις Σέρρες, στο “Επιλογές” και στο “Δίκτυο”, και βρέθηκα στην Αθήνα, στις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου στο τότε Alter. Μετά το 2009, συνέχισα στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα, που εργάστηκα για σχεδόν 14 χρόνια. Μια πορεία σχεδόν 25 ετών, γεμάτη εμπειρίες – όμορφες, αλλά και δύσκολες στιγμές. Είχα την τύχη να δουλέψω σε μεγάλα μέσα, που αποτέλεσαν για μένα σχολείο. Ωστόσο, ο κύκλος της Αθήνας έκλεισε και επέστρεψα στις Σέρρες – όπως πάντα είχα στο μυαλό μου – για να συνδυάσω τη δημοσιογραφία με τον εναλλακτικό τουρισμό, αξιοποιώντας τον πλούτο της περιοχής μας.”
Ποια είναι η πιο συγκλονιστική ιστορία που έχεις καλύψει; ρωτάω με απορία. “Στις εκπομπές “Ζούγκλα” και “Κίτρινος Τύπος” του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου υπήρχαν ρεπορτάζ που δεν ξέρω αν θα τολμούσα σήμερα. Ο νεανικός ενθουσιασμός και το πάθος για έρευνα και αποκάλυψη μας έδιναν ώθηση. Θυμάμαι το 2001, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, μπήκα με ψεύτικα όπλα και χατζάρα στην πίστα του αεροδρομίου “Ελ. Βενιζέλος”, που μόλις είχε ανοίξει, για να δείξω τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας. Ή όταν, στην Πάτρα, με κυνηγούσε επιχειρηματίας με μπράβους γιατί είχαμε καταγράψει παράνομα μαγαζιά με φρουτάκια που είχαν καταστρέψει κόσμο. Ήταν εποχές που η κρυφή κάμερα έφερνε αποτελέσματα – παραιτήσεις, έρευνες, πρωτοσέλιδα.”
Για το εάν έχει αντιμετωπίσει ποτέ λογοκρισία μου απαντάει: “Κανένα μέσο που εργάστηκα δεν μου επέβαλε λογοκρισία ή πώς να γράψω κάτι. Όμως, είναι αλήθεια πως γνωρίζαμε τις “κόκκινες γραμμές”. Υπήρχαν και θα υπάρχουν σε κάθε μέσο – κάθε συντάκτης τις αντιλαμβάνεται. Εγώ, ακόμη και όταν παθιαζόμουν με ένα ρεπορτάζ, προσπαθούσα πάντα να φιλοξενώ και την άλλη άποψη – του προσώπου που κατήγγελλα, εφόσον δεχόταν βέβαια να μιλήσει.”
Με την επιστροφή του στον τόπο καταγωγής του δημιούργησε τον Πολιτιστικό – Φυσιολατρικό Σύλλογο Νέου Πετριτσίου. Ο ίδιος αναφέρει: “Η ιδέα της επιστροφής απο την Αθήνα ωρίμασε μέσα μου την εποχή του Covid. Την πρώτη καραντίνα την “έβγαλα” στο Νέο Πετρίτσι. Τότε, με τρεις συγχωριανούς μου, αρχίσαμε να καθαρίζουμε παλιά μονοπάτια στον ορεινό όγκο του Μπέλλες γύρω απο το χωριό, με στόχο να αναδείξουμε τον τόπο μας μέσα από ήπιο τουρισμό. Έτσι δημιουργήσαμε ένα δίκτυο 30 χλμ που συνεχώς μεγαλώνει. Στη συνέχεια, επαναδραστηριοποιήσαμε τον – ανενεργό τότε – Πολιτιστικό Σύλλογο, για να στεγάσει όλες αυτές τις δράσεις. Σήμερα, έρχονται ολοένα και περισσότεροι ξένοι επισκέπτες στο χωριό μας, περπατούν τα μονοπάτια, γνωρίζουν το βουνό, απολαμβάνουν τις ταβέρνες και τα καφέ μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτό.”
Από τις πιο σημαντικές δράσεις του συλλόγου είναι ο αγώνας βουνού “Belles Historic Trail”. Ο Παναγιώτης αναφέρει πως πρόκειται για μια σημαντική διοργάνωση για τον νομό Σερρών. Φέτος, θα πραγματοποιηθεί για 4η χρονιά, στις 26 και 27 Απριλίου. Την έχει αγκαλιάσει η τοπική κοινωνία. Έρχονται δρομείς από Ελλάδα και εξωτερικό και γνωρίζουν την πλούσια φύση και ιστορία του Μπέλλες. Έχουν τη στήριξη της Π.Ε. Σερρών, του Δήμου Σιντικής και πολλών επιχειρήσεων – ντόπιων και μη. Είναι μια πραγματική γιορτή.
Πέρα από αυτό, επίμονος είναι ο αγώνας του και για την ανάδειξη της Γραμμής Μεταξά. Ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά: “Όχι μόνο επίμονος, αλλά και επίπονος. Οι περισσότεροι στις Σέρρες δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη δυναμική που έχει ο ιστορικός τουρισμός, μέσα από την αξιοποίηση των οχυρών της Γραμμής Μεταξά και της Μάχης των Οχυρών. Η αδιαφορία, η γραφειοκρατία – πολλές φορές και η εχθρική στάση των Αρχών – έχουν αφήσει τον πλούτο αυτό ανεκμετάλλευτο και εκτεθειμένο σε φθορά. Πριν έναν χρόνο, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας από το Ρούπελ δεσμεύτηκε για την απόδοση των οχυρών στην τοπική κοινωνία. Έκτοτε βέβαια τίποτα. Χρειάζεται συλλογική δράση. Θέλει σύμπραξη – από βουλευτές, Περιφέρεια, Δήμο Σιντικής, όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Ο μόνος που κινείται σήμερα είναι ο Δήμος Σιντικής, αλλά δυστυχώς λειτουργεί χωρίς διαβούλευση και με αποκλεισμούς, κάτι που δεν βοηθάει την υπόθεση.”
Περίμενες πως η εκδήλωση στο Ρούπελ θα έχει τόσο μεγάλη επιτυχία; συνεχίζω να ρωτάω με απορία. “Το πιστεύαμε από την αρχή. Ξεκίνησε το 2016 με πρόταση της Κοιν.Σ.Επ. “Άγκιστρο Δράση”, που ανήκω, και την υλοποίησε ο τότε δήμαρχος Φώτης Δομουχτσίδης. Σήμερα είναι η κορυφαία εκδήλωση του Δήμου Σιντικής και από τις μεγαλύτερες στον νομό. Μεγάλη ικανοποίηση για μένα είναι ότι πολλοί από τους αρχικά “πολέμιους” της ιδέας έγιναν πλέον οι φανατικότεροι υποστηρικτές της. Ωστόσο για να μη φθίνει η εκδήλωση, χρειάζονται υποδομές – δρόμοι, πρόσβαση, ασφάλεια. Προσωπικά θα ήθελα να τελεί η εκδήλωση αυτή υπό την ομπρέλα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Το Ρούπελ και τα οχυρά είναι εθνικό κεφάλαιο – όχι μόνο τοπική υπόθεση.”, μου λέει.
Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω γιατί επέλεξε να επιστρέψει και να επενδύσει στον τόπο του; “Ο τόπος μου είναι η Ιθάκη μου. Επέστρεψα συνειδητά, με την ανάγκη να δώσω μορφή σε όσα χρόνια είχα στο μυαλό και στην καρδιά. Η δημιουργία του Κέντρου Πληροφόρησης Ιστορίας του Μπέλλες κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Νέο Πετρίτσι, είναι μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Μαζί με καλούς φίλους, ανθρώπους που μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα και την ίδια αγάπη για τον τόπο μας, προχωράμε με πράξεις – μικρές ή μεγάλες, αλλά ουσιαστικές. Βλέπουμε τον τόπο μας να αλλάζει, να αποκτά νέα ταυτότητα και προοπτική.Η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι όταν ο κόσμος γύρω μας αντιλαμβάνεται ότι οι προσπάθειές μας, είτε μέσα από τον εθελοντισμό είτε μέσα από επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, ανεβάζουν τον τόπο μας ένα σκαλί πιο ψηλά. Αυτό, για μένα, είναι η πραγματική επιστροφή.”
Πραγματικά δεν ήθελα να τελειώσουμε την κουβέντα μας, μας πίεζε όμως ο χρόνος!! Αυτή την εποχή υλοποιεί μια επένδυση στο Νέο Πετρίτσι, με στόχο την ανάδειξη της ιστορίας του Μπέλλες κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το εγχείρημα αυτό αποτελεί το πρώτο σκέλος ενός φιλόδοξου project για την ανάπτυξη του ιστορικού τουρισμού στην περιοχή – με επίκεντρο τα οχυρά και τη μάχη του Μπέλλες. Με οδηγό το όραμα, τη συνεργασία και την επιμονή, ο Παναγιώτης Σαββίδης συνεχίζει να επενδύει στον τόπο του, πιστεύοντας πως η ιστορία δεν πρέπει να μένει στα χαρτιά, αλλά να ζωντανεύει και να εμπνέει. Γιατί, όπως συνηθίζει να λέει: «Όταν αγαπάς τον τόπο σου, δεν περιμένεις. Δράς.»
Έχει φανατικούς φίλους και – όπως λέει χαμογελώντας – και φανατικούς “εχθρούς”, προσθέτοντας χαρακτηριστικά: «Εχθροί είναι όσοι δεν με γνωρίζουν προσωπικά.» Ευτυχώς εγώ τον γνωρίζω προσωπικά και ξέρω….
Παναγιώτη το Myselvi.gr σε ευχαριστεί πολύ, στηρίζει και υποστηρίζει αυτή σου την προσπάθεια!
