Γράφει η Χρύσα Παπανικολάου / never stop dreaming
Λένε πως η ψυχή είναι η βασική αρχή της ανθρώπινης ύπαρξης, της ζωής του ανθρώπου. Ο συναισθηματικός, πνευματικός και ηθικός κόσμος του. Εγώ θα συμπληρώσω, πως είναι και το θάρρος που κρύβει στην καρδιά του, η αλήθεια στα μάτια του και η αληθινή αγκαλιά που δίνει με τα χέρια του.
Σκέψου λίγο, πόση ψυχή ή αν θέλεις κότσια χρειάζεται κάποιος, ώστε να παραμερίσει τα δικά του προβλήματα, τα πρέπει και τα θέλω του για να στηρίξει τον διπλανό του, στα μεγάλα του «ζόρια»;;;!!! Σίγουρα κάποια στιγμή σας έχει συμβεί.
Κι όμως, αυτές οι ψυχές πάντα είναι οι πιο πληγωμένες. Χτυπημένες από την μοίρα και τους ανθρώπους. Είναι αυτές που θα σταθούν δίπλα σου στα δύσκολα, γιατί απλά και μόνο μπορούν να νιώσουν την ανάγκη σου. Επειδή μπορούν να νιώσουν την θλίψη και τον πόνο σου… ίσως επειδή θέλουν να αποτινάξουν από πάνω τους αυτό που τις στοιχειώνει.
Καταλαβαίνουν πότε ένας άνθρωπος αρχίζει να παγιδεύεται σ’ έναν φαύλο κύκλο κι ότι το μόνο που αποζητάειεκείνη τη στιγμή είναι ένα χέρι να τον τραβήξει και να του δείξει το ενδιαφέρον του. Μεγαλείο και στάση ζωής.
Έρχεται όμως η στιγμή που το χρειάζεσαι κι εσύ όλο αυτό. Όχι, δεν το έκανες με σκοπό την ανταλλαγή… αλλά είναι ανθρώπινο, να νοιαστεί κάποιος και για σένα, να ελαφρύνει την ψυχούλα σου. Κι εκεί αρχίζεις να βλέπεις ποιες σχέσεις είναι ευλογία και ποιες η «κόλαση». Κάνεις τις επιλογές σου… η απόφαση δύσκολη, αλλά η ψυχή φωνάζει…
Και στο τέλος λες, ψυχή μου πέτα, γίνε πεταλούδα και πήγαινε αλλού. Μακρυά απ’ όλα αυτά που σε πλήγωσαν και σ’ άφησαν να πέσεις στο «κενό». Έχεις μάθει να παλεύεις… γι’ αυτό πέτα, ελευθερώσου…να γιατρευτούν οι πληγές σου!!!
