Γράφει η Ιόλη Τέντε / Απόφοιτος LSE
Η πιο επώδυνη και δύσκολη διαδικασία στη ζωή είναι ν’ αποχωριζόμαστε ανθρώπους: κομμάτια του εαυτό μας που παίξανε κάποιο ρόλο στη ζωή μας κάποιο χρονικό διάστημα. Η ζωή μας επιφυλάσσει συνεχώς εκπλήξεις… Ευχάριστες ή δυσάρεστες οφείλουμε να τις δεχόμαστε και να προχωράμε..
Πόσο εύκολο όμως είναι να αποχωρίζεσαι κάποιον που αγάπησες πολύ; Πόσο εύκολο είναι επίσης ν’ αποδεχθείς ότι μία φιλία είναι ψεύτικη και βασιζόταν καθαρά στο συμφέρον;
Οι «μεγάλοι» και «επώδυνοι» αποχωρισμοί κρύβουν ταυτόχρονα πολλές αλήθειες για τους ίδιους μας τους εαυτούς: αυτός ο άνθρωπος που μπήκε στη ζωή μας, ήρθε να μας διδάξει κάτι. Απελευθέρωσε το θυμό, το φόβο, τον πόνο και δες κατάματα την αλήθεια. Για ποιόν λόγο έβαλες έναν άνθρωπο στη ζωή σου; Τι ήρθε να σου μάθει; Ο πόνος του αποχωρισμού που βιώνεις αυτήν την δεδομένη στιγμή από τι προσπαθεί να σε προφυλάξει;
Οι άνθρωποι που ήταν και είναι στη ζωή μας, είναι καθρέφτες μας..Καθρεφτίζουν στοιχεία του εαυτού μας. Φοβόμαστε, δειλιάζουμε να τους αποχωριστούμε γιατί στην ουσία αποχωριζόμαστε ένα κομμάτι δικό μας…το χρωστάς, όμως στον ίδιο σου τον εαυτό να «προχωρήσεις», να «αλλάξεις» να «αφήσεις πίσω όλα αυτά που δεν σε γεμίζουν πια, δεν σε ολοκληρώνουν σαν άνθρωπο».
Μην κάνεις εκπτώσεις και υποχωρήσεις στον βωμό ενός «επίπλαστου και ψεύτικου έρωτα», μιας φιλίας που το μόνο που έχει να σου προσφέρει είναι «ζήλεια και ανασφάλεια». Πρέπει ν’ ανακαλύψεις τη δύναμη σου, να μάθεις να σέβεσαι τον εαυτό σου, τα όνειρά σου, τις επιθυμίες σου, τα «θέλω» σου.. Οι άνθρωποι μένουν στο παλιό και διστάζουν να αποδεχτούν το «καινούργιο». Γιατί το παλιό είναι γνώριμο, κρύβει κάποιο είδος «ασφάλειας», είναι μία αυτοματοποιημένη δράση που ξέρουμε πως γίνεται, ενώ αντίθετα το «καινούργιο» έχει έντονα το στοιχείο της «αβεβαιότητας». Όλους μας τρομάζουν οι «αλλαγές» και ας ζούμε σ’ έναν κόσμο που όλα είναι ρευστά..
Ενεργοποιείται αυτόματα ένα σύστημα πεποιθήσεων, που ενισχύει το φόβο για να υποχωρούμε στις πραγματικές μας επιθυμίες και να συμβιβαζόμαστε με καταστάσεις κατώτερες των περιπτώσεων με τον φόβο «μην πουν οι άλλοι» ή «μην μείνουμε μόνοι στη ζωή»….Ζούμε, δηλαδή, μια ζωή βασισμένη στα πρότυπα των άλλων και όχι του πραγματικού μας εαυτού.
Όσο δύσκολη, επώδυνη και οδυνηρή και αν ακούγεται, έχει και αυτή η αλλαγή τη «γλύκα της». Σε οδηγεί σε άλλα μονοπάτια, που έχουν στην πορεία αυτή μεν το «άγνωστο» αλλά και την «περιπέτεια» μαζί. Μην φοβάσαι να φύγεις..Μην δειλιάζεις ν’ αλλάξεις… Έχεις κερδίσει, το πιο σημαντικό στοίχημα από την εμπειρία αυτή: τον ίδιο σου τον εαυτό. Μην ζητάς εξηγήσεις, μην ψάχνεις τα «γιατί». Στους μεγάλους αποχωρισμούς δεν χωράνε λόγια, ούτε εξηγήσεις… Ήταν όλα ένα όμορφο ταξίδι, μία γλυκιά περιπέτεια που όσο «άδοξο» και αν ακούγεται το τέλος της, εσύ έμαθες, κέρδισες…
Οι μεγάλοι νικητές είναι αυτοί που μπορούν ν’ αναγνωρίσουν τα λάθη τους, να τ’ αποδεχτούν, να μάθουν από αυτά και να προχωρήσουν βελτιωμένοι, ενισχυμένοι, πιο ώριμοι, πιο δυνατοί. Προορισμός του κάθε ανθρώπου είναι η ευτυχία…Και αυτή έρχεται μόνο μέσα από την «αλλαγή»…Και μην ξεχνάς…Αξίζεις τα Καλύτερα και μόνο αυτά… Στο χέρι σου είναι να τα τολμήσεις, να τα διεκδικήσεις….
