Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Κάπου εκεί είναι το δικό μου νησί, η δική μου Ιθάκη. Χρόνια με προσμένει. Να ακουμπήσω την ψυχή μου στο γαλανό της χρώμα. Να ρουφήξω τις μυρωδιές των λουλουδιών της. Η δική μου μακρινή Ιθάκη με καρτερεί με περίσσια υπομονή. Να με πάρει από το χέρι και να με οδηγήσει στη ηρεμία της.
Ο δικός μου αγαπημένος τόπος που τα πρωινά θα με ξυπνάει το χαμόγελο του ήλιου, ζεστό και φωτεινό και θα καλημερίζει τα όνειρά μου και το βράδυ το ασημί του φεγγαριού θα φωσφορίζει πάνω στ’ αλήτικα νερά της θάλασσας.
Το δικό μου νησί που οι σκέψεις φεύγουν σαν τους κατάλευκους γλάρους και οι καινούργιες που γεννιούνται έρχονται σαν λευκά γιασεμιά. Κάπου εκεί με περιμένει η δική μου Ιθάκη με ανοιχτή την αγκαλιά της για να με κλείσει μέσα. Μια αγκαλιά που δεν θα ζητάει ανταλλάγματα, δεν θα μου στερεί την ευχαρίστηση να ονειρεύομαι.
Η δική μου Ιθάκη όπου τα σύννεφά της θα λικνίζονται πάντα σε ένα ξέφρενο χορό και ο άνεμος θα μου σιγοτραγουδάει αγαπημένους σκοπούς, μελωδικές νότες στο ρυθμό των χτύπων της καρδιάς , χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου και τις αισθήσεις μου.
Κάπου εκεί είναι η δική μου Ιθάκη, ο επίγειος παράδεισος μου, που ξυπόλητη θα περπατάω στην χρυσαφένια της άμμο και αποκαμωμένη θα ταξιδεύω στον απέραντο ουρανό της με τους θησαυρούς της ηρεμίας. Που ο έρωτας θα φορέσει το γαλάζιο του κουστούμι, θα κρεμάσει στα μαλλιά της αγάπης άστρα και χέρι χέρι θα βαδίζουν μαζί, χωρίς ενοχές.
Κάπου εκεί βρίσκεται η δική μου Ιθάκη, με τις βαρκούλες της να χορεύουν στα γαλανά νερά της θάλασσας σαν κοριτσόπουλα που μόλις πρωτοαντίκρισαν τον έρωτα. Ντροπαλά χαριτωμένα ανέμελα.
Κάπου εκεί είναι η Ιθάκη, η δική μου Ιθάκη, ο τόπος μου, το νησί του ονείρου και της αλήθειας μου, που με καρτερεί για να μου φορέσει τα φτερά της ελευθερίας, να γεμίσει τα μάτια μου το μυαλό μου και την καρδιά μου με την ομορφιά της.
«Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.» Κ.Π.Καβάφης