Γράφει η Ιωάννα Καρολίδου / a book lover
Τίτλος : Ματωμένα χώματα
Συγγραφέας : Διδώ Σωτηρίου
Ήμουν παραλία, αγκαλιά μ’ ένα βιβλίο και παραδίπλα ένας νεαρός διάβαζε επίσης με μεγάλη αφοσίωση το δικό του. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον το εξώφυλλο του. Ήθελα οπωσδήποτε να μάθω τον τίτλο του βιβλίου και τελικά τα κατάφερα.
Διαβάζοντας την περίληψη ενθουσιάστηκα. Δάκρυα κύλησαν στα μάτια μου. Με άγγιξε αμέσως λόγω της καταγωγής μου. Το επόμενο βιβλίο που είχα σκοπό να αποκτήσω ήταν αυτό. Τα “ματωμένα χώματα”.
Λίγα λόγια για την υπόθεση
Ο Μανώλης Αξιώτης είναι ο ήρωας αλλά και ο αφηγητής του βιβλίου ο οποίος μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Ο Μανώλης ζει μαζί με την αγροτική οικογένειά του στο χωριό Κιρκιντζέ της Μικράς Ασίας. Οι Έλληνες εκείνης της εποχής δεν είχαν να χωρίσουν απολύτως τίποτα με τους Τούρκους. Ζούσαν ειρηνικά.
Ο Μανώλης ξεχωρίζει για τις γνώσεις του στα μαθηματικά σε σχέση με τα υπόλοιπα αδέρφια του και ο πατέρας του το εκμεταλλεύεται και τον στέλνει στη Σμύρνη για να δουλέψει στο εμπόριο. Να τους βοηθήσει και οικονομικά.
Εκεί βλέπει και ζει πολλά. Συναντά δυσκολίες πολλές. Διαπιστώνει πως το εμπόριο δεν είναι και η πιο σωστή, τίμια δουλειά. Όλα αυτά συμβαίνουν μέχρι που ξεσπά ο πόλεμος και όλα αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Οθωμανός υπήκοος που είναι κατατάσσεται στον τουρκικό στρατό για να υπηρετήσει στα λεγόμενα “Αμελέ Ταμπουριά”, “Τάγματα εργασίας” εκεί έστελναν όλα τα ελληνόπουλα. Δεν είναι υποχρεωμένος να κρατήσει όπλο και αυτό τον ανακουφίζει λιγάκι. Δε θα έρθει αντιμέτωπος με τα αδέρφια του, τους Έλληνες. Καταφέρνει να ξεφύγει από το στρατόπεδο και επιστρέφει στην “ασφάλεια” του σπιτιού του. Για πόσο όμως;
Δυστυχώς η μοίρα του επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Η εισβολή του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία τον υποχρεώνει να υπηρετήσει, αυτή τη φορά με όπλο ενάντια σε ποιους;
Κριτική
Σπουδαίο βιβλίο. Παλιό αλλά διαχρονικό. Η πρώτη έκδοση πραγματοποιήθηκε το 1962 και από τότε ακολούθησαν πολλές ακόμα με την τελευταία το 1988.
Έχει αρκετά χρόνια που το διάβασα. Πολλά τα μηνύματα. Ένα από αυτό είναι η προσφυγιά. Όπως προανέφερα είναι παλιό βιβλίο αλλά διαχρονικό. Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι στο επίκεντρο αυτής εξαιτίας του πολέμου στη Συρία.
Μου είναι αδύνατον να μην αναφέρω τις συνθήκες ζωής των Ελλήνων με τους Τούρκους πριν έρθουν τα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Το πόσο αρμονικά και αγαπημένοι ζούσαν μεταξύ τους.
Τέλος οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο καθένας από εμάς μόλις εγκαταλείψουμε τον στενό κλοιό της οικογένειας μας. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους κινδύνους που μας επιφυλάσσει η ζωή και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να βγούμε δυνατοί. Η πίστη που έχουμε είναι η δύναμή μας.
Έχω να σας πω μονάχα αυτό. Αξίζει το αριστούργημα αυτό να είναι στη βιβλιοθήκη όλων μας. Δε πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι. Έτσι για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.