Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Αγάπα αυτές τις μικρές ρυτίδες σου. Αγάπα αυτές τις γραμμές στο πρόσωπο σου. Αυτές οι μικρές και όμορφες ρυτίδες σου χαμογελούν. Οι μικρές γραμμές γύρω από τα μάτια και το στόμα, γραμμές μιας σημαδεμένης διαδρομής του χρόνου.
Όχι μην τις μισείς, μην αισθάνεσαι απέχθεια όταν τις κοιτάς στον καθρέφτη σου. Είναι εκεί για να σου θυμίζουν την ομορφιά σου. Να σου θυμίζουν την γνώση που έχεις αποκτήσει σε κάθε μια από αυτές. Κοίταξε τις όμορφες γραμμές της μνήμης και των στιγμών. Όμορφων ή άσχημων στιγμών όπως όρισε το μέσα σου.
Βάφτισέ τες «γραμμές ύπαρξης». Της δικής σου ύπαρξης. Ότι ακόμη κι αν φαίνεται ότι γερνάς αυτό σημαίνει ότι ζεις, αναπνέεις υπάρχεις. Μην φοβάσαι τον χρόνο επειδή θα σου χαράξει άλλη μια γραμμή στο πρόσωπο σου. Μην φοβάσαι αν ανακαλύψεις άλλη μια ρυτίδα στο πρόσωπο, δεν γερνάς εσύ, το μυαλό σου γερνά και γεμίζει ρυτίδες βαθιές. Ρυτίδες επώδυνες.
Να είσαι περήφανη με τις ρυτίδες σου, αυτές που τις κοιτάζεις στον καθρέφτη σου, αυτές οι όμορφες γραμμές σου δείχνουν ότι είσαι ένας ζωντανός και αληθινός άνθρωπος. Κοίταξε τον καθρέφτη και κλείσε του το μάτι πονηρά. Μεγάλωσα να του πεις χωρίς να φοβηθείς και να δειλιάσεις που δεν δίστασες, δεν ντράπηκες να δείξεις αυτό που αισθάνθηκες αυτό που πραγματικά ένιωσες.
Αυτές οι μικρές ή οι μεγάλες ρυτίδες έγιναν από το χαμόγελο σου. Κάποιες άλλες από την θλίψη σου και κάποιες από την αγωνία σου, όλες όμως φανερώνουν ότι τσαλακώθηκες και έζησες τα συναισθήματά σου που ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο σου.
Γιατί λοιπόν μισείς τις ρυτίδες σου; Ναι μεγάλωσα να πεις, ωρίμασα και άλλαξα. Όχι δεν είναι οι ρυτίδες που σε άλλαξαν. Εσωτερικά άλλαξες εκεί που δεν φαίνεται κάτι. Αλλά εσύ μόνο το ξέρεις. Οι εμπειρίες επώδυνες και ανώδυνες. Η χαρά και η λύπη. Οι νίκες και οι ήττες. Όλα αυτά σε ωρίμασαν. Τώρα πια δεν χρειάζεται να λογοδοτείς για κάθε σου απόφαση.
Οι ρυτίδες, αυτές οι γραμμές του χρόνου δημιουργήθηκαν και σου φωνάζουν ότι είναι εκεί γιατί εσύ το επέλεξες.