Γράφει η Ηλέκτρα Ορφανίδου / δημοσιογράφος – ανθρωπολόγος
Ποιο είναι το μέλλον κάθε χώρας? Ποιοι είναι οι πυλώνες κάθε χώρας?
Φυσικά η νεολαία! Οι νέοι άνθρωποι, που γεμάτοι ενέργεια, δυναμικότητα και φρέσκιες ιδέες είναι έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο και να υλοποιήσουν τα όνειρα τους. Ποιος μιλάει στις μέρες μας για την ανεργία που μαστίζει την νεολαία?
Γιατί κανείς δεν ασχολείται με τους νέους ανθρώπους και τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν? Πως να μπορεί ένας νέος άνθρωπος να ανεξαρτοποιηθεί και να καλλιεργηθεί? Γιατί να κόβονται τα φτερά του πριν καν τα ανοίξει?
Η ανεργία είναι ασθένεια και αποτελεί ένα αυξανόμενο πρόβλημα που έχει σημαντικές επιπτώσεις τόσο στους νέους ανθρώπους όσο και στην κοινωνία ολόκληρη, αφού η νεολαία είναι ο σφυγμός τις χώρας! Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων καταγράφονται στην Ελλάδα και έχουν φτάσει στο 48,9%.
Λύσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας υπάρχουν. Ας πάρουμε σαν παράδειγμα την κρίση που αντιμετώπισε το 2009 η Σουηδία. Το πρώτο ζήτημα που τέθηκε ως προτεραιότητα ήταν το πως να σταματήσουν οι απολύσεις και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Έτσι το κράτος επέβαλε λιγότερους φόρους στις επιχειρήσεις, κατέβαλε καλύτερα επιδόματα στους φοιτητές και τους ενθάρρυνε να γίνουν επιστήμονες, επιχειρηματίες υπόσχοντας τους θέσεις εργασίας μετά το πανεπιστήμιο, μια υπόσχεση η οποία όμως τηρήθηκε. Με αυτόν τον τρόπο, οι επιχειρηματίες οι οποίοι πλήρωναν λιγότερους φόρους είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν νέες δουλειές, να προσλαμβάνουν νεολαία, καταπολεμώντας έτσι την κρίση.
Δυστυχώς, με την αδυναμία της ελληνικής οικονομίας και των επιχειρήσεων να αξιοποιήσουν το ανθρώπινο δυναμικό, αφού οι θέσεις εργασίας είναι πολύ λίγες, οι νέοι αναζητούν δουλειές σε χώρες του εξωτερικού. Έτσι η χώρα μας στερείται ανθρώπους με υψηλό επίπεδο γνώσεων και τεχνογνωσίας, σημαντικών εγκεφάλων οι οποίοι στελεχώνουν τις ξένες επιχειρήσεις.
Είναι πολύ σημαντικό να βρεθούν λύσεις για να καταπολεμηθεί η ανεργία της νεολαίας. Προτεραιότητα των πολιτικών συζητήσεων θα πρέπει να είναι αυτό το φαινόμενο που στερεί τη χαρά της εργασίας από χιλιάδες νέους ανθρώπους.
Ενώ η δουλειά, η εργασία είναι ένα αυτονόητο δικαίωμα κάθε νέου ανθρώπου, στην Ελλάδα έχει γίνει ένα άπιαστο όνειρο!