Γράφει ο Ηλίας Τάσκου / δημοσιογράφος / iliasamfipoli@gmail.com
Από τα πρώτα βήματά του ο κινηματογράφος αρεσκόταν στο να σοκάρει με κάθε τρόπο το κοινό του. Το 1931 ο Ορέστης Λάσκος παρουσιάζει το πρώτο ευρωπαϊκό γυμνό στην ελληνική ταινία «Δάφνις και Χλόη». Η ταινία γυρίστηκε στη Λέσβο, το τόπο που έλαβε χώρα η ιστορία του Δάφνι και της Χλόης, και συγκεκριμένα στην Αγιάσο, εκτός από τη σκηνή των νυμφών, η οποία για λόγους κόστους γυρίστηκε στη λίμνη Βουλιαγμένη της Κορινθίας.
Ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης παρουσίασε γυμνό ηθοποιό γι’ αυτό και όταν η ταινία βγήκε στις αίθουσες είχε χαρακτηριστεί από ορισμένους κριτικούς ως “πορνογράφημα”. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1969, ο Λάσκος γυρίζει το ριμέικ της αρχικής ταινίας με το θέμα να επικεντρώνεται στον έρωτα των δύο νέων και αναπτύσσεται με κάποια παρέκκλιση απ’ τον πρωταρχικό μύθο, αποτελώντας έτσι μια άλλη διασκευή του…Πέρασαν αρκετά χρόνια από το πρώτο γυμνό μέχρι που το 1960 στο αριστουργηματικό θρίλερ του Ερρίκου Ανδρέου «Εφιάλτης» η Βούλα Χαριλάου ερμηνεύει το ρόλο μιας απόλυτα στερημένης σεξουαλικά γυναίκας ενώ στην ταινία υπάρχουν πολύ τολμηρές για την εποχή αναφορές για ομοφυλοφιλικές επαφές του αδελφού της ηρωίδας, που παίζουν σημαντικό ρόλο στις αποκαλύψεις….
Το 1963 ο Νίκος Κούνδουρος γυρίζει την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» έναν ύμνο στο πάθος του έρωτα, βασισμένο στο « Δάφνις και Χλόη» του Λόγγου και στα «Ειδύλλια» του Θεοκρίτου. Τον ίδιο χρόνο η Φίνος Φίλμ παρουσιάζει το κινηματογραφικό αριστούργημα «Αμόκ». Πρωτότυπο σεναριακό υλικό, καθηλωτική πλοκή, αριστοτεχνική σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου, ανεπανάληπτες ερμηνείες και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου διαθέτει και μια ιδιαίτερα τολμηρή σκηνή ομαδικού βιασμού. Αν και η ταινία δεν έκανε μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα, πουλήθηκε στο εξωτερικό και έκανε τεράστια επιτυχία, αφού μεταγλωτίστηκε σε πολλές γλώσσες. Μόνο στη Νέα Υόρκη, η ταινία παιζόταν στις αίθουσες για 14 εβδομάδες.
Τρία χρόνια αργότερα ο Ροβήρος Μανθούλης στην ταινία του «Πρόσωπο με πρόσωπο» παρουσιάζει την ερωτική σχέση ενός καθηγητή Αγγλικών με την πλούσια μαθήτριά του. Τολμηρό θέμα για τα δεδομένα της εποχής. Τον ίδιο χρόνο η Φίνος Φιλμ βγάζει στις σκοτεινές αίθουσες το κοινωνικό δράμα «Η Στεφανία» βασισμένο στο μυθιστόρημα της Νέλλης Θεοδώρου “Η Στεφανία στο Αναμορφωτήριο” που θεωρήθηκε πολύ τολμηρό για την εποχή του. Αν και η αφίσα της ταινίας έγραφε “Στεφανία – Αυστηρώς Ακατάλληλον”, ο Γιάννης Δαλιανίδης κατάφερε να κρατήσει μια ισορροπία μεταξύ τολμηρού και αξιοπρεπούς για το αστικό κοινό της Ελλάδας. «Η Στεφανία» πέρα από τις τολμηρές σκηνές, καθώς υπάρχουν πλάνα που δείχνουν την κεντρική ηρωίδα να συμμετέχει σε σεξουαλικά όργια, θίγει το σύστημα σωφρονισμού και επαναφοράς – κοινωνικής ενσωμάτωσης ανηλίκων που διέπραξαν αδικήματα με κυριότερο αυτό της πορνείας.
Το 1966 ο Κώστας Καραγιάννης σκηνοθετεί την «Τα μυστικά της αμαρτωλής Αθήνας» με πρωταγωνιστές τον Άλκη Γιαννακά, την Ίλια Λιβυκού και τη Ζέτα Αποστόλου, ειδικευμένη σε σκηνές σεξ ενώ ο Γιώργος Παπακώστας παρουσιάζει το επίσης τολμηρό «Λολίτες της Αθήνας».
Στη δεκαετία του ’70 η κάμερα παύει να κρατάει απόσταση, δεν υπάρχουν ενδοιασμοί και ενώ ο εμπορικός κινηματογράφος πνέει τα λοίσθια, η κάμερα επικεντρώνεται στο κρεβάτι και μάλιστα, όπως πολύ δίκαια την χαρακτήρισαν, «κρατάει το ρόλο του γυναικολόγου». Ο σκηνοθέτης Όμηρος Ευστρατιάδης και πολλοί άλλοι προσπαθούσαν να κάνουν ταινίες με ερωτικές σκηνές, στις οποίες όμως το γυμνό ήταν ένα μικρό απόσπασμα του έργου, που εξυπηρετούσε την πλοκή του σεναρίου.Έτσι έχουμε την συμμετοχή μεγάλων σταρ της περασμένης δεκαετίας, όπως η Άννα Φόνσου, η Ελένη Ανουσάκη, η Μπέτυ Αρβανίτη, η Γκιζέλα Ντάλι και η Έλενα Ναθαναήλ.
Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και οι ταινίες του Κλέαρχου Κονιτσιώτη «Ψυχή και Σάρκα» με τον Κώστα Πρέκα, «Το αγκίστρι» με την Σοφία Ρούμπου και η «Αναζήτηση» με την Έλενα Ναθαναήλ. Από τους κριτικούς οι ταινίες αυτές παρά τις τολμηρές σκηνές χαρακτηρίστηκαν κοσμοπολίτικες. Από τις πλέον χαρακτηριστικές ταινίες του είδους είναι «Το κορίτσι και το άλογο» του 1973. Με ένα ιδιαίτερα τολμηρό θέμα το συγκεκριμένο φιλμ είναι η απαρχή του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου γιατί εμφανίζονται έντονα στοιχεία σουρελισμού και λυρισμού στις εικόνες.
Άλλη μια τολμηρή ταινία εκείνων των χρόνων ήταν και «Οι Αμαρτωλοί» της Φίνος Φίλμ. Αρκετά τολμηρή, όχι τόσο για τις ερωτικές σκηνές που βλέπουμε, αλλά πιο πολύ για αυτές που δε βλέπουμε, αφού υπαινίσσεται ερωτικές συνευρέσεις άνω των δυο ατόμων. Αυτό ο Γιάννης Δαλιανίδης το κάνει για δεύτερη φορά στον κινηματογράφο, ύστερα από τη «Στεφανία».
Το 1973 στο τολμηρό φιλμ «Ταγκό 2001» ο κεντρικός ήρωας, τον οποίο ερμηνεύει μοναδικά ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης, πληρώνει τον Λάκη Κομνηνό να ερωτοτροπεί στο σπίτι του και με μια κινηματογραφική μηχανή απαθανατίζει τις συνευρέσεις για να τις χρησιμοποιήσει για ιδία χρήση. Το 1974, η Μιμή Ντενίση πρωταγωνίστησε στην τολμηρή ταινία του Ντίμη Δαδήρα “Μικαέλα, ο γλυκός πειρασμός” με το ψευδώνυμο Έλενα Ντάνου. Η ηθοποιός σήμερα έχει αγοράσει τα πνευματικά δικαιώματα της ταινίας προκειμένου να εξαφανίσει κάθε κόπια της. Το σενάριο είναι της ίδιας της πρωταγωνίστριας η οποία εδώ κάνει και την πρώτη εμφάνιση της στη μεγάλη οθόνη μετά την καριέρα της ως μοντέλο. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Ντίμης Δαδήρας και είναι αγγλόφωνη καθώς προοριζόταν για το εξωτερικό.
Το απόλυτο αρσενικό σε ελληνικές ταινίες ερωτικού περιεχομένου ήταν σίγουρα ο Κώστας Γκουσγκούνης. Αν και ξεκίνησε σε μικρούς ρόλους των ταινιών της Φίνος Φιλμ, από το 1965 και μέχρι το 1984 έκανε καριέρα σε ταινίες με ερωτικό και πορνογραφικό περιεχόμενο. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα, το ότι είχε πάντα ξυρισμένο το κεφάλι του. Λόγω της φήμης του, το 2010, σε ηλικία 79 ετών, έγινε ξανά πρωταγωνιστής σε ερωτική ταινία.
Σίγουρα όταν μιλάμε για τολμηρό ελληνικό κινηματογράφο το γυναικείο όνομα που έρχεται στο μυαλό του καθενός είναι η Τίνα Σπάθη. Ανακάλυψη του σκηνοθέτη και παραγωγού Απόστολου Τεγόπουλου ο οποίος μέχρι τότε είχε την «Κλάκ Φίλμ» και γύριζε ταινίες με τον Νίκο Ξανθόπουλο. Η πρώτη της ταινία, είχε τον τίτλο «Διαστροφές», ενώ συνολικά γύρισε 25 έργα μέσα σε δύο χρόνια. Τόσο κράτησε η πορεία της.
Κάπως έτσι και λίγο παραπάνω ο ελληνικός κινηματογράφος έδωσε και τολμηρές ταινίες. Σήμερα βέβαια κάποιες προκαλούν το γέλιο ενώ κάποιες άλλες αρέσουν και συνεχίζουν το μοναχικό τους ταξίδι μέσα στο χρόνο.
