Γράφει η Ελεονώρα Μάη / The optimist blogger
Σχέσεις…. Από την παιδική μας ηλικία φτιάχνουμε και διαμορφώνουμε σχέσεις γύρω μας. Σχέσεις οικογενειακές, φιλικές, ερωτικές, επαγγελματικές, τυπικές, μίσους αλλά και αγάπης, σχέσεις ουσιαστικές.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μια σχέση (οποιασδήποτε μορφής) τη δημιουργούμε γιατί το θέλουμε ή γιατί πρέπει; Νομίζω πως συμβαίνουν και τα δυο. Οι οικογενειακές μας σχέσεις είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Οι υπόλοιπες όμως; Άλλες τις αποζητούμε κι άλλες έρχονται από μόνες τους. Κάποιες τις έχουμε ανάγκη, άλλες πάλι όχι ή έτσι νομίζουμε… Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον είπε κάποιος, δηλαδή ζει μέσα σε κοινωνίες. Συνεπώς, είναι σχεδόν απίθανο να μην έχεις μια σχέση μέσα στην κοινωνία στην οποία ζεις.
Συνεχίζουμε με το εύκολο κομμάτι, δηλαδή να θέλεις να φτιάξεις μια σχέση. Επιλέγεις τον τύπο και ξεκινά η αναζήτηση του κατάλληλου ατόμου (όχι πάντα για ερωτική σχέση). Οι παρορμητικοί εμπιστεύονται σχεδόν αμέσως, οι πιο ρεαλιστές όμως το εξετάζουν εκτενώς και από όλες τις οπτικές γωνίες για να αποφασίσουν. Η αναζήτηση δεν είναι εύκολη, εκτός αν είσαι πολύ τυχερός και βρεις κάποιον που επικοινωνείς απόλυτα, σε καταλαβαίνει και τον καταλαβαίνεις χωρίς να χρειάζεται να πείτε πολλά. Έτσι ίσως ξεκινούν οι καλύτερες φιλίες αλλά και οι μεγαλύτεροι έρωτες έτοιμοι να ξεπεράσουν οποιαδήποτε δυσκολία βρεθεί μπροστά τους.
Περνάμε τώρα στο πιο περίπλοκο κομμάτι. Μια σχέση που δεν την περιμένεις, δεν την έχεις σχεδιάσει, δεν την έχεις καν φανταστεί, αυτές συνήθως είναι ερωτικές!!! Οι κεραυνοβόλοι έρωτες ή και δοκιμασμένοι που δεν περίμενες να αντέξουν τόσο. Ας μείνουμε όμως στην πρώτη κατηγορία. Εδώ έχω μια απορία. Πόσο συχνά “κεραυνοβολιέται” κάποιος; Μάλλον έχω κι άλλη; Υπάρχει ο ένας και μοναδικός έρωτας της ζωής σου; Κάποιοι λένε πως το καταλαβαίνεις από την αρχή, άλλοι πάλι πως πρέπει να ζεις τον κάθε ένα σαν να είναι μοναδικός, σαν να είναι ο Ένας, ο Μεγάλος Έρωτας της ζωής σου, υπάρχουν όμως κι αυτοί που ζουν τον έναν μετά τον άλλον περιμένοντας να έρθει ο κατάλληλος.
Αφού λοιπόν μιλήσαμε για την απόφαση, την αναζήτηση και την εύρεση της σχέσης, καιρός να περάσουμε στο κομμάτι της διατήρησης, που νομίζω ότι είναι και το πιο σημαντικό. Άντε και βρήκες τον άνθρωπο για αυτή τη σχέση (που πάλι τονίζω δεν μιλάμε μόνο για ερωτική σχέση). Πώς είναι δυνατόν να μείνει μια σχέση ζωντανή στο χρόνο; Πρέπει οι συμβαλλόμενοι να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, να κατανοεί ο ένας τον άλλο, να μην προσπαθεί να “μπει στα χωράφια’ του άλλου και πάνω απ’ όλα να πορεύονται δίπλα δίπλα και όχι απέναντι. Σαν λόγια ακούγονται εύκολα, δεν είναι όμως το ίδιο και σαν πράξεις. Ας σκεφτεί ο καθένας μας πόσα από τα παραπάνω τηρεί; Είναι σωστός απέναντι στους άλλους; Τώρα θα μου πείτε αν οι άλλοι δεν είναι σωστοί απέναντί σου; Τι κάνεις τότε; Το σίγουρο είναι πως καλύτερα να μη δίνεις εσύ την αφορμή. Ακόμα κι αν ο άλλος είναι σε λάθος μεριά, με λάθος γνώμη και προς λάθος κατεύθυνση, εσύ κάνε αυτό που πρέπει. Τουλάχιστον θα σώσεις την αξιοπρέπεια σου και θα ξέρεις μέσα σου ότι εσύ έπραξες το σωστό.
Κάποιες σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης, που είτε την ξέρουμε από πριν είτε φαίνεται στην πορεία. Είναι το “τέλος” η φυσική κατάληξη μιας σχέσεις ή μήπως υπάρχουν κι αυτές που κρατούν για πάντα; Κι αν κάποιες τελειώνουν, έχουν καλό ή κακό τέλος; Εύλογες απορίες! Ένα τέλος μπορεί να είναι οδυνηρό, ένα τέλος που δεν το θέλει κανείς αλλά γίνεται. Από την άλλη πλευρά ένα τέλος μπορεί και να είναι μια λύτρωση, μπορεί να γίνεται για καλό.
Σχέσεις…. Έχουν πάρει τη θέση τους στη ζωή μας με πολλές μορφές. Άλλες τις θέλουμε και άλλες όχι. Κάποιες τις διατηρούμε και κάποιες όχι. Είναι όμως και εκείνες που απλά τις ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!!!