Στρασβούργο, Γαλλία 2015: Να φτιάξουμε ένα σπίτι από όνειρα. Και να ξυπνήσουμε εκεί μέσα μία χειμωνιάτικη Κυριακή. (Φωτογραφία Αναστασία Νικολούδη)
Γράφει η Αναστασία Νικολούδη / InstaWanderer
Οι τελευταίοι μήνες ήταν εξαιρετικά γεμάτοι. Γεμάτοι από συναισθήματα, αλλαγές και υποχρεώσεις. Συνήθως αυτού του είδους οι μήνες δεν είναι καλή περίοδος για σκέψη. Αλλά, ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να τα στριμώξει όλα μέσα στην πολυπλοκότητά του. Και αυτό είναι τόσο ενοχλητικό. Ειδικά, όταν το μόνο που θέλεις είναι να κλείσεις τα μάτια και να ονειρευτείς.
Όνειρα, αγαπημένη συνήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι ονειρεύονται αλλά οι σοβαροί ονειροπόλοι είναι οι πιο τρομακτικοί από όλους. Μπορεί να φταίει η ευκολία με την οποία σχεδιάζουν τα πάντα ή η ευκολία να διασχίζουν εφιάλτες χωρίς φόβο. Αυτές οι μικρές σκηνές φαντασίας είναι οι προσωπικές τους μαρτυρίες, άφατες και άγραφες.
Σιωπηλές ανάγκες που απαιτούν την πραγματοποίησή τους ενώ εμείς προσπαθούμε να τις εξαφανίσουμε. Για τον ίδιο λόγο τα περισσότερα από τα όνειρά μας παραμένουν απραγματοποίητα, αναμένοντας να συνεχιστούν ίσως στην επόμενη σιέστα ή να τρυπώσουν σαν θαμπή ανάμνηση κάπου στο ασυνείδητο.
Οι άνθρωποι με όνειρα δεν αγχώνονται. Μπορεί να βλέπουν τα όνειρά τους να καταρρέουν και την ίδια στιγμή να δημιουργούν καινούρια από το πουθενά. Μοιράζονται τα όνειρά τους, τα ανακατεύουν, τα αλλάζουν ή τα προσφέρουν σε κάποιον άλλο που τα έχει περισσότερη ανάγκη. Σε κάθε περίπτωση δημιουργούν το δικό τους κόσμο και κατοικούν σε αυτόν μέχρι ο αληθινός κόσμος να είναι ασφαλής για αυτούς. Οι άνθρωποι με όνειρα φοβούνται να αντικρύσουν την πραγματικότητα αλλά τολμούν να χαθούν στη φαντασία και να περπατήσουν δρόμους άγνωστους. Οι άνθρωποι με όνειρα φοβούνται το σκοτάδι του κόσμου. Φοβούνται μήπως χάσουν την ικανότητα να ονειρεύονται.
Οι άνθρωποι με μεγάλα όνειρα –με ιλλιγιώδη και υπέροχα όνειρα- αντιμετωπίζουν την αμφισβήτηση και το γέλιο των υπολοίπων. Οι ίδιοι άνθρωποι ψάχνουν διαρκώς για το κομμάτι που θα συμπληρώσει το παζλ της ζωής τους και θα κάνει τα πάντα να μοιάζουν φυσιολογικά. Δεν χρειάζεται να κλείσουν τα μάτια τους , δε στεναχωριούνται που χάνουν κάτι συνηθισμένο, δε διστάζουν. Οι άνθρωποι με όνειρα κυνηγούν όσα οι υπόλοιποι δεν τολμούν να φανταστούν. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι τους οποίους ζηλεύουν οι υπόλοιποι αλλά δεν τους επικροτούν γιατί είναι πολύ μάταιο, πολύ ρομαντικό, πολύ άσκοπο να ονειρεύεται κανείς στον κόσμο μας.
Οι άνθρωποι με όνειρα δεν είναι ποτέ μόνοι. Έχουν φίλους στο μικρόκοσμό τους, φίλους που νοιάζονται και είναι πάντα δίπλα τους. Έχουν όμορφα σπίτια και μεγάλες οικογένειες. Έχουν δημιουργικές δουλειές και έχουν «φάει» τον κόσμο ταξιδεύοντας. Έχουν πολλά να κάνουν στην καθημερινότητά τους και κανένα μικροπρεπές συναίσθημα μέσα τους.
Οι άνθρωποι που ονειρεύονται έχουν επίσης ευτυχία. Πολλή ευτυχία. Επειδή ξέρουν πως έχουν κάτι να αναζητήσουν. Κάτι να ελπίζουν, κάτι στο οποίο μπορούν να πιστεύουν.
Αλλά αυτό είναι και το πιο τρομακτικό χαρακτηριστικό τους. Η ευτυχία τους τρέφεται συνεχώς από όνειρα.