Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Πήρε να φθινoπωριάζει και αυτή η πρώτη βραδινή δροσιά μαζί με την γλυκιά νοσταλγία του καλοκαιριού που μόλις τελείωσε φέρνει ανατριχίλα. Είναι καιρός τώρα που νιώθεις την ανάγκη να ολοκληρώσεις ένα γράμμα με τα συναισθήματα σου αποτυπωμένα σε ένα χαρτί.
Αυτό το φθινοπωρινό βραδάκι βρίσκεις την δύναμη να δώσεις τέλος σε αναστολές και ενδοιασμούς και να γράψεις όλα αυτά τα μυστικά που κρατάς μέσα σου. Προσπαθείς να συντονίσεις τις σκέψεις σου με τα δάχτυλά σου. Χαμένος κόπος. Οι σκέψεις, οι αναμνήσεις και οι σκόρπιες λέξεις χορεύουν με τον ρυθμό της καρδιάς σου που χτυπά τόσο δυνατά που νομίζεις πως θα σου σκίσει τα στήθη.
Και γεμίζει το χαρτί από μουντζούρες, διορθώσεις, αράδες μουσκεμένες με τα δάκρυα. Πήρε να δροσίζει απόψε και σε βρίσκει να γράφεις για τον θυμό που έχει συσσωρευτεί μέσα στο μυαλό και την καρδιά σου, που σου έχει γίνει δεύτερο ρούχο επειδή δεν έχεις καταφέρει να συγχωρήσεις πράξεις λόγια και συμπεριφορές.
Γράφεις για τα παράπονα που έχεις, παράπονα για όσα δεν είπες ή όσα δεν έκανες, παράπονο για όλες τις ψεύτικες υποσχέσεις και όλα τα όνειρα που έκανες επάνω σε αυτές.
Πήρε να δροσίζει απόψε και οι σκέψεις έχουν γίνει σμήνη που φτεροκοπούν και σου πονάνε το μυαλό. Γράφεις για όλη την αγάπη που ένιωσες, για τις ατελείωτες ώρες μοναξιάς, για την ρουτίνα της καθημερινότητας σου. Γράφεις γράφεις ……
Πήρε να χαράζει και εσύ κουράστηκες να προσπαθείς να γράψεις αυτό το γραμμα, περισσότερο επειδή πάλι αναπολείς όλα αυτά. Δεν θα το στείλεις ποτέ, θα το κρατήσεις στο συρτάρι όπως και τις τόσες αναμνήσεις. Καμιά φορά θα το παίρνεις και θα το ξαναδιαβάζεις νομίζοντας ότι μ’ αυτόν τον παράξενο τρόπο ζητάς την συγνώμη που οφείλεις.
Ίσως πάλι να γράψεις το όνομα του παραλήπτη ίσως και όχι. Ίσως κάποτε να αισθανθείς τη δύναμη και να το αφήσεις να κιτρινίσει από την αχρηστία ίσως πάλι και όχι.
Σου γράφω ένα γράμμα όχι πως θέλω να στο δώσω…….
