Πριν περίπου δύο εβδομάδες ζήσαμε στην πόλη των Σερρών μια “Ξεχωριστή Μερα” και είχαμε την χαρά να γνωρίσουμε και τους ξεχωριστούς ηθοποιούς αυτής της παράστασης!
Ο Σταύρος Ζαλμάς, ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών, λίγο πριν την πρεμιέρα ήπιε καφέ μαζί μας και απάντησε πρόθυμα σε όλες τις ερωτήσεις μας.
Ευγενικός, τυπικός, γλυκομίλητος και άκρως συμπαθητικός ο Σταύρος Ζαλμάς μπήκε για τα καλά στη ζωή μας με την τηλεοπτική σειρά “Άφρικα” το 1992 και κέρδισε ολοκληρωτικά τις καρδιές μας με το έργο του Μανούσου Μανουσάκη, “Άγγιγμα Ψυχής” στα τέλη της δεκαετίας του ’90.
Η υποκριτική όμως και το θεατρικό σανίδι τον κέρδισαν από πολύ μικρή ηλικία. “Καθοριστικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι η μητέρα μου από πολύ μικρό με πήγαινε συχνά στο θέατρο και σε ποιοτικές παραστάσεις. Και το καλοκαίρι και το χειμώνα και μάλιστα τότε εκείνα τα χρόνια το καλοκαίρι δέσποζε ο Ψαθάς στα καλοκαιρινά θέατρα.”, μου εξηγεί όταν τον ρωτάω πως ξεκίνησε.
“Και μετά από κάθε παράσταση πήγαινα σπίτι και σκεφτόμουν το έργο και την κάθε σκηνή και πώς θα μπορούσε να παιχτεί και διαφορετικά και πως εγώ θα έπαιζα στη σκηνή αυτή.”, συνεχίζει να μου λέει και τον κοιτώ με θαυμασμό!
Μεγαλωμένος σε μια εποχή όπου ονόματα όπως ο Χορν, η Λαμπέτη, ο Μινωτής, η Παξινού δέσποζαν στο θεατρικό σανίδι, πριν τα δώδεκα του χρόνια γνώριζε πολύ καλά ποιος ήταν ο προορισμός του. “Όταν σε ηλικία δεκαπέντε ετών εξέφρασα την επιθυμία να γίνω ηθοποιός οι γονείς μου δεν είπαν τίποτα και μετά στα δεκαεφτά όταν με ξαναρώτησαν και τους είπα τι θέλω να κάνω εκεί με προσανατόλισαν και μπήκα στην τράπεζα.”, μου λέει και μένω έκπληκτη.
Φυσικά η αγάπη του για το θέατρο και την υποκριτική ήταν μεγαλύτερες και παρά τα εννιά χρόνια ως τραπεζικός υπάλληλος παραιτήθηκε για να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Και κάθε μερα αποδεικνύει ότι το πέτυχε.
“Δεν ήταν εύκολη η απόφαση που πήρα, όπως καταλαβαίνεις, γιατί ξαφνικά βρέθηκα στο ελεύθερο εμπόριο χωρίς να έχω κάποιον να με βοηθήσει.”, συνεχίζει και περιμένω με αγωνία να ακούσω τη συνέχεια.
Από το ’82 παίζει στο θέατρο, ξεκίνησε με τον Μινωτή και πρώτη παράσταση τους Πέρσες του Αισχύλου στην Επίδαυρο. Κατευθείαν στα δύσκολα καθώς για να πάρει το ρόλο είπε τον απαγορευμένο μονόλογο μπροστά στο Μινωτή και όλοι πάγωσαν. Και όμως τα κατάφερε και τον πήρε!
Δούλεψε και με την Ομάδα Εδάφους για έξι ολόκληρα χρόνια με τον Δημήτρη Παπαΐωάννου και έτσι σπούδασε και χορό και η τηλεόραση ήρθε στη ζωή του δώδεκα χρόνια μετά.“Όταν παιζόταν το”Άφρικα” κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι.”, λέει χαμογελώντας.
Ο φακός τον αγαπάει πολύ αλλά μοντέλο δεν υπήρξε ποτέ όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Το θέατρο τον απελευθερώνει και είναι περήφανος για όλους τους ρόλους του καθώς τους θεωρεί όλους παιδιά του, τηλεοπτικούς και θεατρικούς. Στο θέατρο όμως καταξιώνεται ο ηθοποιός, λέει ο ίδιος.
“Μια ξεχωριστή μέρα”, είναι μια ξεχωριστή παράσταση, που την πίστεψε ο ίδιος από την πρώτη στιγμή και ήξερε τι θα γίνει. “Με τη Δήμητρα συνεργαζόμαστε πρώτη φορά. Την είχα συναντήσει παλιά για λίγο σε κάτι γυρίσματα για το Άγγιγμα Ψυχής, αλλά φέτος η ζωή μας έφερε στο ίδιο θεατρικό σανίδι. Ο συνδυασμός μας και η χημεία που έχουμε είναι μοναδική,”, απαντάει όταν τον ρωτάω για τη συνεργασία του με τη Δήμητρα Ματσούκα.
Καθώς πλησίαζε η ώρα της παράστασης τον ρωτάω, “Ποια είναι η ξεχωριστή μερα για εσάς;”
“Οι ξεχωριστές μερες για τον κάθε άνθρωπο είναι πολλές, οι μέρες που ζήσαμε τους έρωτες μας ή και που τους χάσαμε….Για εμένα ξεχωριστές είναι οι μέρες που γνώρισα τους ανθρώπους που έγιναν δάσκαλοι μου στην τέχνη αλλά και οι μέρες που έχω ζήσει πάνω στη σκηνή.”, μου απαντάει και πραγματικά δεν θέλω να τελειώσει η συζήτηση μαζί του.
Για εμένα η συνάντηση μου με τον Σταύρο Ζαλμά ήταν όντως μια ξεχωριστή μερα καθώς γνώρισα έναν άνθρωπο ευγενικό, ταλαντούχο, εκλεπτυσμένο και γλυκομίλητο που άγγιξε την ψυχή μου στα εφηβικά μου χρόνια!!
