Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Επιτέλους, φεύγει αυτός ο χρόνος!!!! Λίγες μόνο ημέρες έμειναν για να τον ξεφορτωθώ, να τον στείλω στον αγύριστο, εκεί όπου ανήκει δηλαδή!
Επιτέλους φεύγει, μου είχε γίνει φορτίο βαρύ πάνω στην ράχη μου, είχε κολλήσει σαν βδέλλα επάνω μου και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Θηλιά σφιχτή γύρω από το λαιμό μου και κάθε ημέρα που περνούσε έσφιγγε ακόμη περισσότερο, μου έκοβε το οξυγόνο.
Εγώ να τον διώχνω και εκείνος να μην το κουνάει, εγώ να τον βρίζω και εκείνος να γελάει ειρωνικά με την έπαρση του ισχυρού κατακτητή. Και έχω εξαντλήσει όλες μου τις δυνάμεις, τις αντοχές μου και την υπομονή μου.
Τον έχω σιχαθεί και θέλω να φύγει αυτός ο χρόνος, γιατί ήρθε με τα χέρια γεμάτα δώρα, ήρθε με το χαμόγελο φωτεινού ήλιου μέσα στο καταχείμωνο. Και από τις αχτίδες του ήλιου έλιωσαν όλες οι παγωμένες λίμνες και το χιόνι. Ήρθε με υποσχέσεις να κοπάσει τους ανέμους και αυτός έφερε θύελλες, άνοιξε τον ασκό της ψυχής μου και πάγωσε τα σωθικά μου.
Θέλω να φύγει αυτός ο χρόνος, που στέκει τώρα απέναντι μου γερασμένος και από την άσπρη του γενειάδα τώρα πια δεν κρέμονται άστρα και γιασεμιά μα οι ασθενικές υποσχέσεις που έγιναν ξυράφια και κάθε μέρα με μάτωναν. Δεν με νοιάζει αν θα μεγαλώσω έναν χρόνο. Δεν με νοιάζει αν και αυτός ο νέος χρόνος που είναι στο κατώφλι μου αποδειχθεί ίδιος. Εγώ έχω πεισμώσει. Θέλω να φύγει αυτός ο χρόνος, βρε αδελφέ. Δεν υπάρχει ούτε μια ημέρα του που θα την αναπολώ με νοσταλγία.
Γκαντέμης, ύπουλος, υποκριτής, ψεύτης και άδικος από όλες τις μεριές. Και τώρα, λίγο πριν τον αποχαιρετήσω πριν τον στείλω εκεί όπου ανήκει, στον αγύριστο, θα του βγάλω όλη την πίκρα που μάζευα 365 ημέρες. Θα του φωνάξω αυτά που θα μου φέρει ο νέος χρόνος και θα του κλείσω την πόρτα στα μούτρα. Θα μου φέρει δώρα ζωής, δώρα οξυγόνου, δώρα αναπνοής αυτά δηλαδή που μου έκλεβε κάθε μέρα ο παλιός. Θα μου φέρει ανθρώπους που στα μάτια τους φαίνεται το φως της ψυχής τους.
Ανθρώπους που το χαμόγελο τους είναι η ζωή και μένει πάντα στο πρόσωπο τους. Ανθρώπους που η παρουσία μου τους γεμίζει και όχι μόλις γεμίσουν το κενό τους αδειάζουν έμενα. Ανθρώπους με ντομπροσύνη και καθαρότητα στο βλέμμα και στον λόγο τους. Και ξέρεις γιατί θα μου φέρει αυτά τα δώρα ο νέος χρόνος ελεεινέ και τρισάθλιε παλιέ???
Γιατί εσύ φεύγοντας θα πάρεις μαζί σου και όλους τους συμμάχους σου και συνεργάτες σου. Ναι, σου το λέω ορθώνοντας το κορμί μου που είχε κυρτώσει από το βάρος των πράξεων σου, που με γονάτισαν οι ¨φίλοι σου¨, φεύγεις και μαζί σου ξεκουμπίζονται όλοι οι αναξιόπιστοι και κακεντρεχής άνθρωποι από την ζωή μου. Λυπάμαι μόνο που αυτά τα ¨σκουπίδια σου¨ θα βρουν να μπουκάρουν και να μαυρίσουν τις ζωές άλλων ανθρώπων.
Μετρώντας λοιπόν ανάποδα και με μεγάλη χαρά τραγουδώ “πάει ο παλιός ο χρόνος, ας ΓΙΟΡΤΑΣΩ λοιπόν¨