«Εύχομαι να πεθάνεις», ένα συγκλονιστικό αστυνομικό θρίλερ από τον συγγραφέα Στράτο Ναλμπαντίδη και την ομάδα των Θεατροκάπηλων, το οποίο απέσπασε το 3ο βραβείο καλύτερου θεατρικού έργου από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος. Μια ιστορία γεμάτη σασπένς, μυστήριο και αγωνία. Ένα έργο καλοδουλεμένο, πλημμυρισμένο με ένοχα μυστικά, πολύπλοκους χαρακτήρες, παράλληλες ιστορίες και καλά κρυμμένα μυστικά.
Η παράσταση επιστρέφει, αυτή τη φορά στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη» για άλλες δύο μαγικές βραδιές. Την σκηνοθεσία υπογράφει η Βαρβάρα Δουμανίδου. Ο σεναριογράφος και ηθοποιός στον ρόλο του επιθεωρητή Bloodworth, Στράτος Ναλμπαντίδης μίλησε στο Myselvi.gr για την έμπνευση του, τους χαρακτήρες και το μήνυμα της παράστασης.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γίνετε ηθοποιός και συγγραφέας;
Από πολύ μικρός είχα το όνειρο να γίνω ηθοποιός. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με γοήτευε η σκέψη του να υποδύομαι διάφορες προσωπικότητες. Η προσπάθειά μου να σκεφτώ, να βρω, να υποθέσω το πώς σκέφτεται και λειτουργεί ο κάθε ήρωας, με εξιτάρει. Όσον αφορά την συγγραφή, επειδή είμαστε πολυπληθείς ομάδα και πάντοτε είχαμε πρόβλημα στο να βρούμε ένα έργο το όποιο και να μας αρέσει αλλά και να καλύπτει όλα τα μέλη της ομάδας, αποφάσισα να κάνω το πρώτο βήμα γράφοντας το “Εύχομαι να πεθάνεις”. Το διαβάσαμε, άρεσε στη ομάδα και στην σκηνοθέτη μας την Βαρβάρα Δουμανίδου κι έτσι πήραμε την απόφαση να το ανεβάσουμε.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της δουλειάς ενός καλλιτέχνη;
Θεωρώ ότι αν κάποιος κάνει κάτι το οποίο αγαπά με όλο του το είναι και είναι ταγμένος στη τέχνη που υπηρετεί καταθέτοντας την ψυχή του, όποια δυσκολία κι αν του εμφανιστεί την προσπερνάει ή ψάχνει να βρει την λύση του προβλήματος όσο δύσκολη κι αν είναι, με κύριο σκοπό να προστατέψει την ίδια την τέχνη αλλά να μην λοξοδρομήσει από την πορεία του προς το στόχο του.
Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο και τον ρόλο σας;
Το έργο διαδραματίζεται στην Αγγλία του 1954 σε μία έπαυλη ενός πλούσιου γαιοκτήμονα ο οποίος έχει καλέσει κάποιους εκλεκτούς καλεσμένους για τον αρραβώνα της κόρης του. Κι ενώ όλα πήγαιναν μια χαρά ένας πυροβολισμός έρχεται για να αλλάξει τα πάντα. Ένα πτώμα θ’ αλλάξει τις ζωές όλων. Ανάμεσα στους καλεσμένους βρίσκεται και ο επιτυχημένος υπαστυνόμος Βloodworth ο οποίος προσπαθεί με τα ελάχιστα στοιχεία που έχει στα χέρια του, να βρει το δολοφόνο. Τον ήρωα τον οποίο ενσαρκώνω είναι ο υπαστυνόμος και τον έχω πλάσει έτσι ώστε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση όλων των αστυνομικών όλου του κόσμου. Ένας τίμιος αστυνομικός που βάζει πάνω από όλα το νόμο, τα πιστεύω του για το δίκιο, μακριά από τις οποιαδήποτε ερινύες συναντά.
Υπάρχει κάποια σκηνή που σας δυσκόλεψε ιδιαίτερα;
Κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, ως υπαστυνόμος Βloodworth ανακρίνω έναν έναν όλους όσους βρισκόταν στην Έπαυλη τη βραδιά του φόνου. Όταν έρχεται η στιγμή ν’ ανακρίνω ένα συγκεκριμένο άτομο το οποίο εμφανίζεται στη σκηνή κλαίγοντας με πραγματικά δάκρυα και λυγμούς, είναι η στιγμή που σαν Στράτος αλλά και σαν αστυνομικός λυγίζω. Την λυπάμαι. Σφίγγεται το στομάχι μου. Γιατί θεωρώ ότι και ο ίδιος έμπειρος Bloodworth έτσι θα αισθανόταν σ’ αυτό το θέαμα.
Τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια μετά το τέλος αυτής της παράστασης;
Μετά το τέλος των παραστάσεων, σαν ομάδα θα ψάξουμε να βρούμε το επόμενο έργο το οποίο θα ανεβάσουμε τη νέα θεατρική χρονιά. Έχουμε την σκέψη να κάνουμε έναν μικρό δεύτερο κύκλο παραστάσεων με το “Εύχομαι να πεθάνεις” το φθινόπωρο. Θα δούμε. Όλα αυτά βέβαια θα γίνουν με την απόλυτη συνεργασία και συνεννόηση με την σκηνοθέτριά μας Βαρβάρα Δουμανίδου.
