Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Κόκκινη κλωστή πλεγμένη με μια λεύκη. Δυο διαφορετικά χρώματα. Το κόκκινο, το χρώμα του πάθους, της αγάπης, της έντασης και της φωτιάς και το άσπρο της αθωότητας, των ονείρων και της αρετής.
Μια κόκκινη και μια άσπρη κλωστή πλέκονται σαν να χορεύουν και μας προαναγγέλλουν τον ερχομό της Άνοιξης. Άνοιξη, με χείλη κόκκινα, το φλογισμένο στόμα στέλνει το φιλί της και ευωδία η φύση. Κάθε αναπνοή της σου χαϊδεύει την ψυχή και με την λευκή μορφή της χαμογελάει διώχνοντας τον μουντό χειμώνα, ανοίγει παράθυρα στον ουρανό και καλωσορίζει το φως.
Μια κόκκινη και μια άσπρη κλωστή πλέκονται και φέρνουν τη νεράιδα Άνοιξη, που στα μαλλιά της έχει καρφιτσωμένο τον ήλιο φωτεινό, λαμπερό και ζεστό. Το φόρεμα της πολύχρωμο σεντόνι. Τα χέρια της αγκαλιές για τα χελιδόνια που θα βρουν και θα φτιάξουν την φώλια τους.
Κόκκινες παπαρούνες την ακολουθούν καθώς ανάλαφρη περπατά στη φύση. Κατάλευκα γιασεμιά χαμογελούν και στο πέρασμα της τεντώνουν το ευαίσθητο κορμάκι τους ενώ η χαρά τους γίνεται μαγευτικό άρωμα στα ρουθούνια.
Η αμυγδαλιά φουντώνει από ευχαρίστηση, τα μπουμπούκια της ανοίγουν και ξεπροβάλλουν κατάλευκοι ανθοί. Ο ζηλιάρης άνεμος θέλει να σκορπίσει τα σαγηνευτικά αρώματα και φυσάει ελαφρύ αεράκι. Τινάζει η αμυγδαλιά τους ανθούς της και αυτά σαν μικρές κατάλευκες νιφάδες χιονιού στροβιλίζονται γύρω από την νεράιδα παρασύροντάς την σε ένα μαγικό χορό.
Μια κόκκινη και μια άσπρη κλωστή πλέκονται και η Άνοιξη ήρθε. Τα τιτιβίσματα των αθέατων πουλιών, το ψιθυρίζουν σε ένα ερωτικό τραγούδι που ομορφαίνει την πλάση. Και εκείνη σαν την νεράιδα του παραμυθιού με βήματα αργά κι αθόρυβα, απλώνει τον αραχνοΰφαντο χιτώνα της και σκορπίζει πολύχρωμα λουλούδια μ’ ευωδιές παραδείσου.
Κόκκινη και άσπρη κλωστή πλεγμένες μαζί, κόκκινο του έρωτα και άσπρο της χαράς, χρωματιστές κλωστούλες γίνονται βραχιόλια, που στολίζουν τα χέρια της Άνοιξης.
