Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Μάτια καθρέφτες της ψυχής…Χαμένα κλειδιά για την σκουριασμένη πόρτα της ψυχής. Φωτεινά αστέρια σε καταγάλανο και ξάστερο ουρανό και μακρινοί γαλαξίες.
Μάτια της ευτυχίας, λαμπερά από την ολοκλήρωση ενός παθιασμένου και απρόσμενου έρωτα, μικρά βεγγαλικά για την γιορτή του έρωτα. Μάτια με τρικυμίες σε ήρεμες θάλασσες, με ρωγμές στην ψυχή. Φουσκωμένα ποτάμια που θα πνίξουν αναστεναγμούς της θλίψης και της ανεκπλήρωτης επιθυμίας.
Μάτια, χαμένες Ατλαντίδες σε ανεξερεύνητους βυθούς ωκεανών, χαμηλωμένη σελήνη που ρίχνει την μελανή της αυλαία όταν την εξορίζει η αυγή. Γαλάζια σύννεφα σε σκοτεινό ουρανό που προμηνύει την βροχή και την καταιγίδα.
Μάτια, ταξιδιάρικα περιστέρια σε ξάστερους ουρανούς και αρπαχτικά γεράκια με εύκολα θηράματα.
Μακιγιαρισμένα μάτια που καμουφλάρουν την αγωνία, που σκουραίνουν τις νύχτες και γυαλίζουν τις μέρες. Μάτια, φλόγες ανελέητης φωτιάς που ετοιμάζεται να κάψει τα πάντα στο πέρασμά της με ανυπολόγιστες ζημιές, πύρινες γλώσσες μιας επίγειας κόλασης.
Αδιάφορα μάτια, που έχουν χάσει την σπιρτάδα τους, αποπροσανατολισμένα σε ανεξερεύνητους λαβυρίνθους. Μεθυσμένοι γλάροι που ψάχνουν αχαρτογράφητα νησιά με σβηστούς φάρους, πανσέληνα φεγγάρια και μικροί καυτοί ήλιοι σου δείχνουν εξωτικούς προορισμούς.
Μάτια που εκπέμπουν την ασφάλεια όπως η μάνα που αγκαλιάζει τα παιδιά της για να τα προστατεύσει. Μάτια, αχ αυτά τα μάτια, προδότες επτασφράγιστων μυστικών!!!
