Γράφει η Αναστασία Νικολούδη/ InstaWanderer
Θα έχεις ακούσει και εσύ σαν συμβουλή πως είναι προτιμότερο να είσαι με κάποιον που σε θέλει παρά το αντίθετο. Υπάρχει και η θεωρία των reacher and the settler, δηλαδή αυτού που στοχεύει ψηλά και αυτού που συμβιβάζεται και η αλήθεια είναι πως βρίσκει εφαρμογή σε κάθε ζευγάρι.
Ο ένας βρίσκει κάτι παραπάνω από αυτό που ψάχνει ή αξίζει και ο άλλος βολεύεται με κάτι λιγότερο. Ό,τι κάνει τον καθένα ευτυχισμένο θα μου πεις. Το ιδανικό θα ήταν βέβαια να είχαμε ο καθένας αυτό που θέλει.
Μα πώς να ταιριάξουν ή να συναντηθούν δύο άνθρωποι σε έναν κόσμο πελώριο και απασχολημένο; Που να χωρέσει ο έρωτας σε μία μόνο προσπάθεια και ποια προσπάθεια θα τον άφηνε αλώβητο; Τον έρωτα εννοώ, γιατί οι άνθρωποι αλώβητοι δε μένουν ποτέ. Ούτε πριν μπουν, ούτε αφού βγουν από τον έρωτα. Έτσι, η συμβουλή μοιάζει ασφαλής, σοφή και αναίμακτη. Και αν σου έρθει απρόσμενα έρωτας δίχως ανταπόκριση τρέχα.
Τρέχα μακριά από τα ξενύχτια όλο απορίες και γεμάτα σκέψεις. Ερωτήσεις και προβληματισμούς του τύπου «με θέλει ή δε με θέλει;», «γιατί δε με θέλει», και «αν με θέλει γιατί δεν κάνει κίνηση;» και πολλά άλλα που θυμίζουν αγωνίες 16χρονης μαθήτριας αλλά πλήττουν και το μυαλό 50χρονου ανθρώπου που βρίσκει τον έρωτα αλλά όχι την ανταπόκριση. Τρέχα λοιπόν, μακριά από όσα σου δημιούργησαν το συναίσθημα, μακριά από τις σκέψεις, μακριά από τον άνθρωπο. Μακριά από τα βλέμματα που λένε «ναι» και από τα μάτια του που λένε «θέλω». Τρέχα μακριά από τον έρωτα του ανθρώπου που δε ξέρεις ή δεν καταλαβαίνεις αν ανταποκρίνεται.
Ή πάρε φόρα και τρέξε κατά πάνω του. Και αν βρεις ανταπόκριση ξέχνα τη συμβουλή που λέγαμε. Αν πάλι όχι, δώστη στον ενδιαφερόμενο. Κάποια στιγμή θα του χρειαστεί.