Όλα στη ζωή είναι ρίσκο κι ο έρωτας φίλε μου ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου τούτου.
Έρχεται απόλυτα, επιτακτικά εκείνη την ώρα που δεν τον περιμένεις.
Δεν σε ρωτά ποτέ, απλά αφήνει την λογική με την καρδιά να μάχονται σαν οργισμένοι αιώνιοι εχθροί και στο τέλος καταλήγει να κυριαρχεί, μαστουρώνοντας το κορμί και το μυαλό σου .
Έχει την ιδιότητα να σε στέλνει στον ουρανό με δανεικά φτερά, αλλά και την δύναμη να βιώνεις λίγη γεύση θανάτου με την απώλεια του.
Ρισκάρεις λοιπόν όταν μπεις σε αυτή την κόκκινη δίνη του να επιστραφείς σε κομμάτια.
Γι’ αυτό φίλε μου κομματιάσου τουλάχιστον για ένα έρωτα που αξίζει.
Κομματιάσου για βλέμματα μοναδικά, για πολύτιμα χαμόγελα, για ζεστές αγκαλιές γεμάτες μυρωδιές και ατελείωτες κομμένες ανάσες.
Ρίσκαρε να κομματιαστείς για δυο μάτια που μέσα τους θα χάνεσαι, που σου γεννούν την επιθυμία να κάνεις τα πιο μαγικά ταξίδια, μπροστά στα μάτια εκείνα που θα μείνεις άφωνος.
Παραδώσου χωρίς αναστολές πρέπει και μη.
Κομματιάσου για κάποιον που δεν θα μπορείς να ανακαλύψεις τις λέξεις για να περιγράψεις τα συναισθήματα που σου δημιουργεί, για προτάσεις που ποθείς να πλάσεις μόνο για εκείνον, που δεν τις έχει αγγίξει άλλου ανθρώπου η πνοή.
Για αυτόν τον έρωτα που θα τρέμει το κορμί ολόκληρο χωρίς καμία λογική, για εκείνον που δεν συμπληρώνει μόνο τις μικρές ρωγμές σου, αλλά σε ολοκληρώνει.
Ζήσε τον, πέσε στη φωτιά του και δες τη λέξη πάθος σε όλο της το μεγαλείο.
Ρίσκαρε για ένα έρωτα που η οντότητα του θα μπορεί να τιμήσει την ονομασία του.
Μην κομματιαστείς για ένα έρωτα της σειράς ή για χλιαρά συναισθήματα, για κάποιον που δεν θα είσαι πρωταγωνιστής αλλά κομπάρσος στη ζωή του.
Μην κομματιαστείς για αυτόν που δεν σε έχει ως προτεραιότητα, που ζητιανεύεις λίγο από το ενδιαφέρον του και προσφέρει με το σταγονόμετρο στιγμές.
Μην κομματιαστείς για μια σχέση της εικόνας, για ψεύτικα λόγια και μην επιτρέψεις να υποβιβάσεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.
Μη γίνεις κομμάτια για κανένα παρτάκια και μάθε να φεύγεις πριν χάσεις ότι καλό υπάρχει μέσα σου.
Γι’ αυτό αν γίνεις κομμάτια φρόντισε να το κάνεις τουλάχιστον περήφανα.
Αν λοιπόν δεν σταθείς τυχερός στον έρωτα, αν αυτό που λατρεύεις κάποτε τελειώσει, τότε εσύ θα βρεθείς κάπου εκεί, ανάμεσα στο θάνατο και το σκοτάδι, κι ανάμεσα στο μεθύσι και τη νηφαλιότητα και τότε θα καταλάβεις πως η λέξη απώλεια είναι ασήκωτη και γονατίζει τους ανθρώπους.
Εκεί γονατιστός θα πρέπει μόνος σου να μαζέψεις τα κομμάτια σου.
Θα περάσεις πολλές νύχτες μέχρι να αποφασίσεις τι θα αφήσεις μέσα σου να ζει και τι σαν δολοφόνος θα σκοτώσεις.
Θα προσπαθείς να τοποθετήσεις τα εύθραυστα υλικά, του άλλοτε εαυτού σου στο άδειο σεντούκι της ψυχής, με πολύ κόπο, ειδικά από εκείνες τις δύσκολες γωνιές των αναμνήσεων και μια μέρα μονάχος σου θα σηκωθείς, για να καταφέρεις να προχωρήσεις σε αυτή τη γαμημένη ζωή.
Ίσως κάποτε, μετά από καιρό όταν η πληγή πάψει να αιμορραγεί, γίνει σημάδι, όταν ο θυμός καταλαγιάσει και ο πόνος σου κάνει τη χάρη να σε αφήσει λίγο ήσυχο, να αισθανθείς τυχερός για όσα βίωσες κι ας στέκεσαι όρθιος πίσω από τα μεγαλοπρεπέστατα ιερά τείχη σου.
Όμως φίλε μου, θα σου πω ένα μυστικό… πως όσο δυνατός κι ατόφιος μπορεί να ξαναγίνεις κάποτε, υπάρχουν μερικά απειροελάχιστα κομμάτια σου που δεν θα μπορέσεις ποτέ να τα ανακτήσεις, γιατί είναι χαμένα…
είναι κρυμμένα σε κάτι ακρογιαλιές, σε κάτι πολύτιμα ξεχασμένα βλέμματα …
σε κάτι μοναδικά χαμόγελα…
είναι εκεί, γιατί εσύ ο ίδιος επέλεξες να τα αφήσεις με όλη σου την καρδιά.