Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Για τον μήνα Μάρτιο υπάρχουν πολλές λαϊκές ιστορίες. Μία από αυτές αναφέρεται στην σύζυγο του Μαρτίου. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση ο μήνας Μάρτιος ήταν ο πιο κατεργάρης μήνας από τα υπόλοιπα αδέρφια του τους μήνες.
Αφού λοιπόν έχουν αποφασίσει όλοι οι μήνες να παντρευτούν και έχουν βρει τις συζύγους τους, ο Μάρτιος ως ασταθής και ανεύθυνος έβαλε προξενητάδες να του βρουν σύζυγο. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντήλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο! Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!
Στη Μεσσηνία, λόγου χάρη, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω ήταν πολύ όμορφη. Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από τις πλάτες ευχαριστιέται και ο καιρός καλυτερεύει.
Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει».