Γράφει ο Ηλίας Τάσκου / δημοσιογράφος / iliasamfipoli@gmail.com
Στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης παρήχθησαν εκατοντάδες σίριαλ, τηλεταινίες, θεατρικά έργα όπως και πολλά ενημερωτικά και ψυχαγωγικά προγράμματα. Στην τοπική τηλεόραση των Σερρών από την εποχή που ξεκίνησε η TVS (δοκιμαστικά τον Αύγουστο του ’89) και μετά μπήκαν στο παιχνίδι και όλοι οι άλλοι, ΕΠΙΛΟΓΕΣ, SMILE (που μετανομάστηκε σε ΔΙΚΤΥΟ), Ε TV, ΕΛΛΑΣ TV, ΔΙΑΥΛΟΣ ΡΟΔΟΛΙΒΟΥΣ και ΝΕΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ (Αμφίπολη τηλεόραση).
Από την τοπική μικρή οθόνη πέρασαν δεκάδες τίτλοι εκπομπών με παρουσιαστές που μέσα σε μια νύχτα έγιναν αναγνωρίσιμοι. Κάποιοι σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν στο χώρο παρότι το τηλεοπτικό πεδίο είναι μικρό και κατά παράδοξο τρόπο έχει μείνει στην εμβριακή κατάσταση από την οποία ξεκίνησε. Το τεχνικό προσωπικό «παλεύει» με ανύπαρκτα τεχνικά μέσα, αλλά με τον ερασιτεχνισμό δεν κάνεις θαύματα.
Στα χρόνια του ’90 όλα έδειχναν πως τα πράματα θα βάδιζαν έναν άλλον δρόμο, ακόμη και στην καλή τοπική τηλεόραση. Ήταν μία εποχή έξαρσης και ανασυγκροτήσεως με τους ιδιοκτήτες αλλά και το προσωπικό να πιστεύουν πως θα φτιαχθούνε, θα πάνε μπροστά.
Η διαφήμιση περνά τη χρυσή περίοδο της με τα σποτάκια – κάποια εντελώς ερασιτεχνικά – να γεμίζουν όλο και περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο. Οι εκπομπές καλύπτουν κάθε γούστο πολιτικές, αθλητικές, πολιτιστικές, ψυχαγωγικές, ενώ κάνουν τις πρώτες δειλές εμφανίσεις τους οι τοπικοί τηλεοπτικοί αστέρες.
Δημοσιογράφοι και παρουσιαστές ταξιδεύουν μέσα από την μικρή οθόνη σε κάθε γωνιά του Νομού. Το έμψυχο υλικό των σταθμών αρέσει και πολύ σύντομα αρχίζουν και οι μεταγραφές από το ένα κανάλι στο άλλο με αρκετούς να έχουν περάσει από παντού. Οι προτιμήσεις του κοινού σε κάποια πρόσωπα παίζουν ρόλο καθοριστικό στην παραγωγή εκπομπών.
Μέχρι σήμερα, που μόλις δύο σταθμοί εκπέμπουν με ερασιτεχνικό τρόπο, οι παρενθέσεις με αξιόλογες εκπομπές μάλλον καλύπτουν μόλις μία παράγραφο. Η τοπική τηλεόραση των Σερρών βρίσκεται «εν πολλοίς» κάτω του μηδενός. Το κοινό έχει κουραστεί από το πρόγραμμα που εκπέμπουν με πρόσωπα που έχουν πλέον φθαρεί αφού έχουν καταναλωθεί σε έναν χώρο που δεν έχει πλέον να δώσει σχεδόν τίποτα.
Βέβαια για όλα αυτά δεν φταίει παρά μόνο η οικονομική κρίση που «συρρίκνωσε» τον χώρο, την τσέπη των ιδιοκτητών και κατά συνέπεια και την διάθεση όσων έχουν απομείνει στο τηλεοπτικό πεδίο με ένα πρόγραμμα πολύ συχνά χαμηλού κόστους, ποιότητας και αισθητικής.
Ίσως κάποια στιγμή κάτι αλλάξει και σε αυτό το χώρο τον οποίο υπηρέτησα και εγώ από το 2007 μέχρι το 2015. Ίσως αποχώρησα την κατάλληλη στιγμή γιατί τώρα που είμαι ένας απλός θεατής αναρωτιέμαι πως μας ανέχεται το τηλεοπτικό κοινό.