Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Οι μοναχικοί άνθρωποι που επέλεξαν να απαρνηθούν φίλους παρέες για να είναι με την μοναξιά τους. Την αγαπούν και την θέλουν. Ξεχωρίζουν μέσα στο πλήθος από την σιωπή τους. Είναι πάντα χωμένοι μέσα στις σκέψεις τους. Το απλανές τους βλέμμα δεν θα μείνει καρφωμένο επάνω σου. Είναι πάντα ήρεμοι.
Απολαμβάνουν τον καφέ ή το ποτό τους ήσυχα. Κινούνται αθόρυβα χωρίς τυμπανοκρουσίες. Δεν θέλουν να ενοχλούν και περισσότερο δεν θέλουν να τους ενοχλούν. Δεν γίνονται φορτικοί και επίμονοι. Δεν θα ενοχλήσουν με την παρουσία τους. Τους χαρακτηρίζουν αντικοινωνικούς, αδιάφορους και καμιά φορά μονόχνοτους. Ζητούν να βαδίζουν μόνοι στην ερημιά του μυαλού τους.
Οι άνθρωποι της μοναξιάς δεν αισθάνονται την ανάγκη να βρουν έναν ώμο να κλάψουν. Θα αφήσουν τα δάκρυα τους να κυλήσουν όταν θα είναι μόνοι χωρίς ντροπή χωρίς ενδοιασμούς και είναι ο αναστεναγμός τους ειλικρινής. Μόνοι τους παλεύουν ενάντια στους κανόνες που μας μεγάλωσαν, στα πρέπει και στα δήθεν. Περπατούν μόνοι και ίσως να τους ακούσεις να μιλούν αλλά δεν είναι μόνοι, έχουν την μοναξιά τους.
Επέλεξαν την μοναξιά τους να την κάνουν φίλη ακόμη και σύντροφό τους. Έχουν κουραστεί να εμπιστεύονται. Έχουν προδοθεί από την εμπιστοσύνη που έδειξαν. Η μόνη φίλη που δεν τους πρόδωσε είναι η μοναξιά τους. Δεν έχουν να αποδείξουν τίποτε και σε κανέναν. Ζητούν μόνο την ηρεμία τους. Έχουν πάψει να πιστεύουν στον έρωτα και στην φιλία, συστατικά για μια «ωραία» ζωή.
Οι μοναχικοί άνθρωποι δεν φοβούνται την μοναξιά, σε αντίθεση όλων αυτών που την θεωρούν ένα τέρας. Που ο φόβος τους αναγκάζει να πάνε σύμφωνα με το κοινωνικό γίγνεσθαι των καιρών. Την φοβούνται την μοναξιά γιατί όταν μείνουν μόνοι θα πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους και πανικοβάλλονται. Ο φόβος τους για να μην μείνουν μόνοι, ο φόβος μην τυχόν τους εγκαταλείψουν ή τους απορρίψουν τους οδηγεί να κάνουν εσφαλμένες επιλογές, φίλων και συντρόφων.
Με τους μοναχικούς ανθρώπους είναι φορές που μπερδεύεσαι αν είναι θλιμμένοι ή ευτυχισμένοι. Αν συναντήσεις έναν τέτοιο μοναχικό άνθρωπο μην τον ενοχλήσεις, κάθισε και παρατήρησε την γαλήνη στο πρόσωπο του, την θλίψη στο βλέμμα του για όλους εκείνους που είναι πραγματικά μόνοι μέσα στο πλήθος στις φωνές και στις χειραψίες.