Γράφει η Ιωάννα Καρολίδου / a book lover
Τι ωραίο συναίσθημα που είναι, να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου, να του το δείχνεις κάθε φορά που συναντιέστε, γιατί είναι στη μέση και η ρημάδα η απόσταση. Πίστεψε με. Το ξέρει. Το γνωρίζει πολύ καλά ότι ενδιαφέρεσαι πραγματικά. Του το έχεις αποδείξει πολλές φορές. Γιατί ήσουν εκεί. Ήσουν πάντα στην άλλη άκρη της γραμμής. Αυτή η ρημάδα η απόσταση…
Ήξερε ότι μπορεί να βασιστεί επάνω σου οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και αν ήταν. Ήξερε πολύ καλά ότι είσαι νυχτοπούλι και έτσι σε έπαιρνε τηλέφωνο. Είτε για να “σκοτώσει” την ώρα του, να πείτε τις “βλακειες” τα νέα σας γενικά, είτε για να σου πει τους προβληματισμούς του.
Τα θέματα που τον απασχολούν. Δεν τον πειράζει και τόσο αν είσαι σε θέση να τον συμβουλέψεις ή όχι. Αυτό που εκτιμά σε σένα είναι ότι είσαι εκεί και τον ακούς. Το ιδανικό θα ήταν φυσικά να είχατε ο ένας τον άλλον απέναντι και να τα λέγατε. Συμφωνώ απόλυτα. Γιαυτό και με την πρώτη ευκαιρία που σας δίνετε, δηλώνετε την παρουσία σας. Γι’ αυτό και στις λίγες μέρες που διαθέτει θα σκεφτεί πρώτα εσένα (εννοείται και την οικογένειά του) και ό,τι χρόνος του απομείνει θα συναντήσει και τους γνωστούς του.
Αλλά είσαι και από τα άτομα αυτά που δε θα παρεξηγηθεις. Θα τύχει κάποια στιγμή να μην έχει χρόνο ούτε για σένα. Δε θα του κάνεις σκηνή. Γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι κάποιος σοβαρός λόγος τον κράτησε μακρυά σου. Ξέρεις όμως πολύ καλά ότι η σκέψη του είναι πάντα σε σένα. Αυτό είναι που μετράει. Γιατί τελικά όσα χιλιόμετρα και αν σας χωρίζουν, η αληθινή αγάπη δε καταλαβαίνει από αποστάσεις.
Αλλά και για σένα. Είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής σου. Έχει συγκεκριμένη θέση στη καρδιά σου. Και το αξίζει. Γιατί και αυτός με τη σειρά του ήταν εκεί, στη δύσκολη φάση της ζωής σου. Σου στάθηκε όσο κανένας. Βράχος.