Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Έρωτας καρδιά μου ένα ροζ συννεφάκι, που είτε είσαι επάνω του και πετάς χαρούμενος, είτε γίνεται γκρίζο και σε γκρεμοτσακίζει. Έρωτας καρδιά μου την ώρα, που αισθάνεσαι τα γλυκά του φτερουγίσματα στην καρδιά από την μια στιγμή στην άλλη μετατρέπονται σε βαθιές γρατσουνιές και πληγές, που είτε κλείνουν αμέσως, είτε μένουν για μεγάλο διάστημα. Σε κάθε περίπτωση η πληγή αφήνει το σημάδι της.
Έρωτας καρδιά μου, που στην αρχή έχεις ένα χαζό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη σου, κατόπιν αυτό το χαμόγελο είναι προσποιητό πρέπει να υπάρχει για να σου υπενθυμίζει ότι πρέπει να ζεις. Έρωτας ψυχή μου, σαν να είσαι στον τροχό του λούνα παρκ, που στην αρχή ενθουσιάζεσαι κατόπιν αρχίζεις να αμφιβάλλεις αν θα παραμείνεις ζωντανός.
Έρωτας μάτια μου, που οι δείχτες του ρολογιού τρέχουν γρήγορα και οι όμορφες στιγμές τελειώνουν σαν μια ανάσα και μετά οι ίδιοι δείχτες έχουν σταματήσει δεν θέλουν να προχωρήσουν. Έρωτας καρδιά μου, που είσαι σε εγρήγορση και μετά βουλιάζεις στην αδράνεια.
Έρωτας καρδιά μου, που είσαι πρόθυμος να παραιτηθείς από προσδοκίες, σχέδια, απαιτήσεις, έλεγχο, περηφάνια και μετά αναγκαστικά να ξαναρχίσεις από την αρχή με τόση δυσκολία. Έρωτας ψυχή μου, που σε κάνει να συγκρουστείς με τα θέλω σου με τους φίλους σου με το εγώ σου.
Έρωτας καρδιά μου τόσο αντιφατικός τόσο παράξενος τόσο μυστήριος. Τον έχουν εξυμνήσει ποιητές, καλλιτέχνες, τον έχουν ζωγραφίσει ζωγράφοι, έχουν ασχοληθεί μαζί του επιστήμονες, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι και παρόλα αυτά παραμένει ένα μυστήριο.
Έρωτας αυτός ο μικρός φτερωτός θεός. Ένας μικρούλης θεός που κρατά τόξο και βέλη αλλά δυστυχώς θα έπρεπε να απεικονίζεται με την γλώσσα κοροϊδευτικά έξω σαν να λέει την πάτησες !!!!