Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Έλα κάνε μου μια αγκαλιά…Αυτή την αγκαλιά που σχεδιάστηκε μόνο για εμένα. Που μέσα της ξεχνώ τα πάντα.
Εκείνη την αγκαλιά που ξέρεις μόνο εσύ και να αφήσω εκεί τον λυγμό μου. Την αγκαλιά που δείχνει να φτιάχτηκε ακριβώς στα μέτρα μου. Την έχω τόσο πολύ ανάγκη. Να γιάνουν όλες μου οι πληγές.
Να κουρνιάσω μέσα και να μη φοβάμαι, ν’ αφήσω τον πόνο μου σ’ αυτή την αγκαλιά. Ξέρεις, εκείνη την αγκαλιά που είναι το λιμάνι μου, που είναι το καταφύγιό μου. Να ανακαλύψω έναν άλλο κόσμο, ρομαντικό, παραμυθένιο, ταξιδιάρικο.
Να κλείσω τα μάτια και να με ταξιδέψεις στο όνειρο. Ξέρεις μόνο εσύ πόσο πολύ μου αρέσει αυτή η αγκαλιά που μου κόβει την ανάσα.
Μην φοβάσαι σφίξε με, δεν θα σπάσω. Άλλωστε είμαι πολλά σπασμένα κομμάτια και ίσως με αυτή σου την αγκαλιά να μπορέσουν να ενωθούν όλα τα κομμάτια μου.