Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Ζήσε σ’ εκείνο το σύννεφο και αρνήσου τη σιγουριά που δίνει η γη. Απαρνήσου το παραμύθι της όμορφης γης. Αγκιστρώσου σ’ ένα σύννεφο και μην αφήσεις κανένα να σου αλλάξει γνώμη. Τα επιχειρήματα που θα χρησιμοποιήσει μπορεί να σε κλονίσουν.
Θα σου πει ότι είναι ψηλά και επικίνδυνα να ζεις σε ένα σύννεφο και ότι θα πέσεις, θα γκρεμοτσακιστείς. Μην φοβηθείς το ύψος και μην τρομάξεις αν πέσεις. Ίσως να μην υπάρχει δίχτυ ασφαλείας αλλά θα βουτήξεις στο κενό χωρίς φόβο. Γιατί πολύ απλά είναι δική σου επιλογή.
Ζήσε σε εκείνο το σύννεφο όπου δεν έχει να προσφέρει τις πολυτέλειες που έχει η γη. ‘Ότι κερδίζεις θα είναι με την αξία σου. Οι ημέρες σου θα είναι κουραστικές, θα αισθάνεσαι ότι το βάρος της καθημερινότητας σε γονατίζει αλλά και πάλι εσύ θριαμβευτής σηκώνεσαι και σκουπίζεις τη σκόνη από τα ρούχα σου.
Σε εκείνο το σύννεφο που οι ώρες ξεκούρασης είναι ελάχιστες αφού θα πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να επιβιώσεις και οι ανέσεις θα είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Επέλεξες να ζεις σε εκείνο το σύννεφο γιατί στη γη γνώρισες νάρκισσους ανθρώπους, που πλήγωσαν αγνές ψυχές και έζησες φιλίες που θυσιάστηκαν στον βωμό του συμφέροντος.
Ζήσε σε εκείνο το σύννεφο που την «αγάπη» την φωνάζεις και δεν χρειάζονται περίσσια σάπια προσφωνήματα ευρείας κατανάλωσης, οι αγκαλιές δεν σε νεκρώνουν, τον έρωτα δεν τον τρώνε σαρκοβόρα «μη» και τα αισθήματα σε αναγεννούν.
Ζήσε σε εκείνο το σύννεφο που με τα δάχτυλα της ψυχής ζωγραφίζεις την ηλιαχτίδα της ζωής. Ζήσε σε εκείνο το σύννεφο που εσύ επέλεξες και νιώσε την ομορφιά που δίνει το αληθινό χαμόγελο της ζωής, ασφαλής μέσα στην άγνοια κινδύνου.
