Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Σταμάτα να βαρυγκωμάς, να γκρινιάζεις, να λες πως δεν μπορείς, να αρνείσαι, να συμβιβάζεσαι. Σταμάτα να είσαι παθητικός θεατής της ζωής σου. Αγάπα πρώτα εσένα για να σ’ αγαπήσουν μετά και οι άλλοι. Μην πολυσκέφτεσαι, μην πολυαναλύεις, μην δειλιάζεις…
Η ζωή σε κανέναν δεν χρωστάει. Σε κανέναν δεν χαρίζει απλόχερα κι ανιδιοτελώς. Πάντα κάτι σου παίρνει. Όλα έχουν ένα τίμημα. Καλύτερα να ρισκάρεις, παρά να βουλιάζεις στην αδράνεια. Κάνε λάθη. Δικά σου λάθη κι ας πέσεις, θα σηκωθείς. Θα βρεθεί κάποιο χέρι να σε σηκώσει κι αν όχι θα στηριχτείς στα δικά σου και σιγά σιγά θα σηκωθείς.
Μη φοβάσαι να δείξεις. Μη φοβάσαι να πεις. Μη τρέμεις να κάνεις. Αυτό είσαι. Αυτός είσαι. Με τα καλά σου, με τα στραβά σου, με τις τρέλες σου και τις υπερβολές σου. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις, χώνεψέ το. Αν δε θες να αλλάξεις, βγάλε το σκασμό.
Μη σκορπίζεσαι, μη χαλιέσαι, μην εγκλωβίζεσαι και μην βυθίζεσαι σε προσδοκίες. Μην σταματάς να χαμογελάς με τα μάτια. Αγάπα τον εαυτό σου όπως θα ήθελες να σ’ αγαπούν οι άλλοι. Να σε σέβεσαι, να σε καλομαθαίνεις, να σε εκτιμάς, να σε υπολογίζεις, να σε κάνεις ευτυχισμένο. Κανέναν δεν θα κάνεις ευτυχισμένο αν δεν είσαι εσύ ευτυχισμένος.
Μην δίνεσαι σε κούφιους ανθρώπους, μην μένεις σε τελειωμένες καταστάσεις. Αγάπα τις ώρες σου, τις στιγμές σου, τις ρωγμές σου, τις πληγές σου. Πάλεψε με τους δαίμονες σου και ξόρκισε τους. Μοίρασε χαμόγελα αισιοδοξίας, μοίρασε αγάπη, ευκαιρίες και γνώση.
«Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπάει είναι ότι αγαπάει τον εαυτό του», Leo Buscaglia.