Γράφει η Ιωάννα Καρολίδου / a book lover
Τίτλος : «Η Παναγιά της Φωτιάς»
Συγγραφέας : Σπύρος Πετρουλάκης
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ και πάλι στον Σπύρο Πετρουλάκη. Και το λέω αυτό γιατί πολύ απλά έχω μείνει ενθουσιασμένη με τη δουλειά του τα τελευταία χρόνια.
Είναι το τρίτο βιβλίο στη σειρά που διαβάζω και κάθε φορά μένω ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. «Η Παναγιά της Φωτιάς» θεωρείται στην ουσία η συνέχεια από το βιβλίο «Η Εξομολόγηση»
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Θεσπρωτία, 30 Οκτώβρη 1940…Οι οβίδες σφύριζαν με μανία πάνω από τα κεφάλια τους και εκείνοι, τρομοκρατημένοι, δεν ήξεραν πώς ν’ αντιδράσουν. Η Μάρω, πανιασμένη από τη φωτιά της κόλασης που ξετρύπωνε από τα μαύρα σύννεφα του ουρανού, κρατούσε σφιχτά τον Κωνσταντή στην αγκαλιά της. Είχε κουρνιάσει σαν το πουλάκι κάτω από ένα δέντρο και προσπαθούσε να προφυλάξει τον εαυτό της και το κατατρομαγμένο παιδί. Του χάιδευε τα μαλλιά μέσα από την κάπα του και του ψιθύριζε απαλά: «Σ’αγαπώ, Κωνσταντή μου, σ’αγαπώ, παιδί μου. Μη φοβάσαι» όμως στο μυαλό της ερχόταν και τρύπωσε ο τρόμος, ο τρόμος και η αδικία.
Σκέφτηκε ότι αυτή την ώρα η Ελένη θα είχε σηκωθεί από το κρεβάτι, πετώντας τα σκεπάσματα της. Θα έβγαινε έξω και θα αντίκριζε ένα έρημο και άδειο χωριό. «Της άξιζε!!» είπε φωναχτά, δίχως να τη νοιάζει που την άκουγε το παιδί της. Ωστόσο, μέσα της γνώριζε ότι αυτό που είχαν κάνει στη δύσμοιρη γυναίκα ισοδυναμούσε με θάνατο, ψυχικό και σωματικό. Ήταν από τις λίγες φορές που η Μάρω επικαλούνταν τη βοήθεια του Θεού: «Θεέ μου, κάνε να μη πέσει το κακό πάνω στο κεφάλι μου. Δεν έφταιγα μόνο εγώ» παρακάλεσε και στη προσευχή της προσπαθούσε να δικαιολογήσει τον εαυτό της και τις πράξεις της.
Το ψηφιδωτό της Εξομολόγησης αποκαλύπτεται και καθηλώνει…
Προσωπική άποψη
Για άλλη μια φορά δε διαψεύδομαι με την τακτική που έχω, το ν’ αγοράζω συστηματικά μυθιστορήματα με συγκεκριμένους συγγραφείς. Στο τελευταίο δίμηνο διάβασα μυθιστορήματα του Σπύρου Πετρουλάκη το ένα μετά το άλλο. Ξεκίνησα με «Το παράθυρο της Νεφέλης» ( εδώ ) στη συνέχεια με το «Η Εξομολόγηση» ( μπορείτε να το διαβάσετε εδώ ) και τώρα καλούμαι για άλλη μια φορά να σας μεταφέρω την άποψή μου για το « Η Παναγιά της Φωτιάς». Να σας εκμυστηρευτώ κάτι; Έχει ήδη κυκλοφορήσει και το καινούριο του βιβλίο με τίτλο «Το τελευταίο δαχτυλίδι» από τις εκδόσεις Μίνωας. Αναζητήστε το.
Δε μετανιώνω που εμπιστεύομαι ‘τυφλά’ κάποιους συγγραφείς. Το έχουν αποδείξει άλλωστε με το έργο τους. Είναι κάποια από αυτά τα μυθιστορήματα που καταλαβαίνεις από τον τίτλο και μόνο, πως θα σε αγγίξουν, θα σου μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη. Έτσι ακριβώς έγινε και με το βιβλίο στο οποίο θα αναφερθούμε και αυτή τη βδομάδα.
«Η Παναγιά της φωτιάς» είναι ένα μυθιστόρημα όπου από τα πρώτα κεφάλαια καταλαβαίνεις ότι σχετίζεται με την «Εξομολόγηση». Δε θα έλεγα ότι είναι η συνέχεια του, αλλά ότι ο συγγραφέας μας, είχε την ευγενή καλοσύνη να μας παρουσιάσει, και αυτό με μεγάλη επιτυχία, τις ζωές των υπόλοιπων ηρώων του βιβλίου. Τι εννοώ με αυτό; Στην «Εξομολόγηση» ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας, αναφέρεται στη ζωή της Ελένης κατά τη διαμονή της στην Κωνσταντινούπολη ως παιδί αλλά και τις περιπέτειές της μόλις έφτασε στην Ελλάδα.
Σε αυτό το μυθιστόρημα ο συγγραφέας, στην ουσία καλύπτει τα όποια κενά μπορεί να προκάλεσαν στο αναγνώστη διαβάζοντας το πρώτο μέρος της ιστορίας. Για να είμαι ειλικρινής, κάπου μέσα μου, αναζητούσα να μάθω την εξέλιξη της ζωής τους. Ήθελα να μάθω για τη ζωή του Ηλία. Τον αδερφό της Ελένης. Και μέσα από αυτό το βιβλίο ο Σπύρος Πετρουλάκης μου έδωσε όλες τις απαντήσεις.
Γνώρισα το μεγαλείο ψυχής που έχει ο Ηλίας. Το πόσο σημαντικό είναι τελικά το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνεις. Η σωστή ανατροφή που αποκομίζεις από την οικογένεια σου. Το πείσμα του να ανακαλύψει τα ίχνη της αδερφής του και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που έκανε για να αποκαταστήσει και πάλι τη φήμη της επιχείρησης που ξεκίνησε με τόσο κόπο ο πατέρας του.
Ο Κωνσταντής. Το γλυκό μου παιδάκι που από τη μια στιγμή στην άλλη έμεινε μονάχο του να περιπλανιέται στους δρόμους. Δεν είναι καθόλου εύκολο, σε καιρό πολέμου να βλέπεις όλη την οικογένεια σου να ξεκληρίζεται και εσύ να προσπαθείς να επιβιώσεις. Και όμως ο Κωνσταντής με την πίστη του τα κατάφερε. Σίγουρα πέρασε και αυτός τις δικές του δοκιμασίες κατά την ενηλικίωση του, αλλά δεν εγκατέλειψε. Ο Μανούσος. Πιστός στον έρωτά του για την Ελένη. Ο λεβέντης Κρητικός. Που δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειές του για το καλό της χώρας του.
Θα κλείσω την περιγραφή μου με την ηγουμένη Μαρκέλλα. Με αυτή την άγια γυναίκα που εξαιτίας ενός μεγάλου τάματος έμεινε έγκλειστη για πολλά χρόνια στο μοναστήρι. Αυτή η γυναίκα η οποία είχε τα μάτια και τα αυτιά της παντού. Που έβρισκε πάντα τρόπους να μαθαίνει νέα των αγαπημένων της ανθρώπων.
Ο Σπύρος Πετρουλάκης για άλλη μια φορά με μάγεψε. Και σίγουρα δε θα είναι και η τελευταία. Κάτι μου λέει ότι και το επόμενο βιβλίο που ήδη κυκλοφορεί θα είναι εξίσου μαγικό.