Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Ξέρω τι θέλεις. Θέλεις για τελευταία φορά να τον σκεφτείς και μέσα από την σκέψη σου να μπεις στο όνειρο του και να κάνεις το τελευταίο σου ταξίδι σε όλα τα μέρη που αγάπησες μαζί του…
Σαν τον κλέφτη θα μετρήσεις τα βήματα σου πριν να φτάσεις στην πόρτα, θ’ αφουγκραστείς τον θόρυβο και μετά αθόρυβα θα γλιστρήσεις μέσα στο σπίτι. Θα περιεργαστείς τον χώρο και η κάθε γωνιά θα σου θυμίσει τον έρωτα που ζήσατε μαζί. Θα θυμηθείς τα γέλια, τα δάκρυα, τα φιλιά, την αγάπη. Θα ψηλαφίσεις απαλά κάθε τοίχο που έχει ακούσει τον αναστεναγμό σας…
Στο τραπέζι θα δεις τα τσιγάρα του με τον αναπτήρα. Τα κλειδιά του σκόρπια και εκείνα όπως πάντα…Ακόμη και η φωτιά στο τζάκι θα σου θυμίσει πως αγκαλιά απολαμβάνατε τη ζεστασιά του. Τίποτα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει παρά μόνο εκείνη η φωτογραφία σας που κοσμούσε το κομοδίνο έχει αντικατασταθεί από κάποια άλλη…
Με ήρεμο βήμα αργό και απαλό θα σπρώξεις την πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Εκεί που τα όνειρα σας είχαν την μυρωδιά του έρωτα, την γλύκα της ευτυχίας, την ομορφιά των χρωμάτων. Θα τον δεις να κοιμάται στην ίδια μεριά του κρεβατιού αλλά όχι μόνος. Τα χέρια του αγκαλιάζουν μια άλλη παρουσία και η ανάσα του θα ζεσταίνει τον λαιμό της όπως εσένα κάποτε…
Σαν τον κλέφτη αθόρυβα θ’ ανοίξεις το συρτάρι και θα πάρεις αυτό που σου ανήκει…Την καρδιά σου! Την είχες αφήσει και εκείνη μαζί με όλες τις αναμνήσεις εκεί να περιμένει. Θα πάρεις την καρδιά σου και ο ακανόνιστος χτύπος της θα αναστατώσει τον ήρεμο ύπνο του…
Θα σκύψεις, θα του φιλήσεις τα χείλη και πριν πεις το αντίο που κρατούσες καλά φυλαγμένο θ’ ακούσεις στον αναστεναγμό του να λέει το όνομά σου. Μια χαρά θα πλημμυρίσει την ψυχή σου γιατί μέσα στον ήρεμο ύπνο του ένιωσε την παρουσία σου…
Θα κλείσεις πίσω σου την πόρτα και μ’ ένα αναστεναγμό ανακούφισης θα βγεις από το σπίτι. Αυτή είναι και η τελευταία φορά που με την σκέψη σου μπαίνεις στο όνειρό του για να του πεις εκείνο το τελευταίο αντίο……
