Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Τικ τακ, τικ τακ. Αυτός ο χτύπος του ρολογιού που δεν σταματά. Δεν σταματά ο χρόνος, τρέχουν τα δευτερόλεπτα, τρέχουν οι ώρες, περνούν οι μέρες.
Τικ τακ τικ τακ, εκνευριστικός ο θόρυβος του ρολογιού, τρέχει ο χρόνος και εσύ αντί να τον ακολουθήσεις κάθεσαι και τον παρατηρείς. Αλλά εκείνος προχωρεί. Δεν σταματά. Αθόρυβα και διακριτικά σε προσπερνά και μένεις εσύ εκεί να καταστρώνεις τα μεγαλεπήβολα σχέδια σου για δικαίωση. Θέλεις δικαίωση, θέλεις όλα αυτά που έχασες, αυτά που στερήθηκες. Έχεις σαν δεδομένο ότι θα σταματήσει ο χρόνος ώστε να εκπληρώσεις όλους σου τους στόχους. Κι εκείνος κρυφογελάει!!!!!
Τικ τακ τικ τακ, σαν μια βόμβα στα χεριά σου έτοιμη να εκραγεί. Θέλεις να αντικρίσεις εκείνους που σε πόνεσαν και σε αδίκησαν, στην ίδια θέση με εσένα. Αλλά αυτοί οι χτύποι συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό και σου δείχνουν ότι τίποτα δεν σταματά. Ο χρόνος δεν σταματά!!!!!!
Τικ τακ τικ τακ, μένεις στο ίδιο σημείο μηδέν. Δεν κουνιέσαι για να κάνεις την μέρα σου πιο όμορφη. Έχασες την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους, σήκωσες ψηλούς τσιμεντένιους αδιάτρητους τοίχους, δεν τρέφεις συναισθήματα, δεν κάνεις σχέσεις δεν κάνεις σχέδια, παρά μόνο χτίζεις τις ημέρες σου περιμένοντας να γυρίσει η ρόδα για να έχεις το χαμόγελο της ικανοποίησης.
Τικ τακ τικ τακ, άφησες τον χρόνο να φύγει και μαζί του πήρε υπέροχους ανθρώπους βόλτες στη θάλασσα, ήσυχα απογεύματα, παρέες με φίλους, χαμόγελα, αγκαλιές. Τον άφησες να σε προσπεράσει αντί να περπατάς δίπλα του και να εκτιμάς το κάθε λεπτό.
Τικ τακ τικ τακ, τρέξε να προλάβεις τον χρόνο, μην δηλητηριάζεις την ψυχή σου. Πρόλαβε τον και μην έχεις για οδηγό τον εγωισμό. Γιατί πολύ αργά, για σένα, θα καταλάβεις ότι όλα από έναν εγωισμό γίνονται.
Τικ τακ τικ τακ, ο χρόνος κυλάει τρέχει και δεν σταματάει για να σκεφτεί εσένα που μοιρολατρείς παριστάνοντας το θύμα.
Τικ τακ τικ τακ, η βόμβα θα σκάσει στα χέρια σου και τότε μόνο θα αναπολείς με νοσταλγία τα χρόνια που πέρασαν.
