Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Βρίσκεσαι μπροστά σε μια λεύκη σελίδα και αρχίζεις να γράφεις!!! Περιγραφή ή αναπόληση αναμνήσεων; Συγκέντρωση των σκέψεών σου και ελπίδα να τις αποσαφηνίσεις ή μήπως εγχειρίδιο για την αποφυγή των ίδιων λαθών;
Μήπως πολύ απλά είναι ένας νέος τρόπος περιγραφής και αναγνώρισης των συναισθημάτων σου, που είναι το κύριο κομμάτι της ύπαρξής μας; Μπροστά σε μια λευκή σελίδα αραδιάζεις όλες τις σκέψεις σου, που δεν γίνονται λόγια, όλα εκείνα τα συναισθήματα που σου ξυπνούν άλλοτε λέξεις που άκουσες και άλλοτε πρόσωπα που συνάντησες τυχαία, γνωστά ή άγνωστα, άνθρωποι που σου δίνουν το κίνητρο έμπνευσης ώστε να αποτυπώνεις την ψυχή σου στο χαρτί!
Σε μια λευκή σελίδα γράφεις για να διατηρήσεις όλες σου τις αναμνήσεις, που κάποιες από αυτές θα συνεχίσουν να σε πληγώνουν. Γράφεις για όλα εκείνα τα όνειρα που θα παραμείνουν όνειρα. Όλα εκείνα τα γιατί που δεν βρήκαν τον αποδέκτη τους . Όλα εκείνα τα πληγωμένα λόγια που δεν ειπώθηκαν και όλα εκείνα τα σ’ αγαπώ που έμειναν κρυμμένα στην ψυχή.
Γράφεις και έτσι ανακαλύπτεις έναν νέο τρόπο να εμβαθύνεις σε ανθρώπους, σε καταστάσεις, προσωπικές εμπειρίες, φτάνοντας στα άκρα, ξεφεύγοντας απ’ τα στενά όρια του καθωσπρεπισμού, χωρίς να φοβάσαι μήπως χαρακτηριστείς ονειροπόλος ή ιδιόρρυθμος άνθρωπος.
Μπροστά σε μια λεύκη σελίδα βρίσκεσαι και αρχίζεις να γράφεις. Έτσι μαθαίνεις να εκφράζεσαι διαφορετικά, αποκτάς την χαμένη σου ελευθερία και ακροβατείς μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας που σε περιορίζει.
Γράφεις και είσαι ευγνώμων που με αυτό τον τρόπο επιτέλους, ξεκλείδωσες την ψυχή σου και έμαθες ότι η μεγαλύτερη αξία της ζωής είναι η αγάπη και η ψυχή ο σωτήρας της.
