Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Τραβάς ζόρια, το ξέρω. Πάντα να είσαι εκεί για όλους, πάντα για τους άλλους και ποτέ για σένα. Χαρίζεσαι και μοιράζεις με ευκολία τα «ναι». Δεν σου έμαθαν να λες όχι. Να διεκδικείς. Διαπιστώνεις ότι έχεις μεγάλες αντοχές για να τους ευχαριστήσεις όλους.
Γιατί όμως; Για να είσαι αποδεκτός; Τον εαυτό σου όμως τον ρώτησες αν είναι ευχαριστημένος; Και ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους. Όλο το φταίξιμο είναι δικό σου. Νιώθεις τον κόμπο στον λαιμό σου.
Θέλεις να ελευθερωθείς, να φωνάξεις, να ουρλιάξεις. Να πεις σταματώ εδώ. Μονολογείς και έχεις σαν καραμέλα το «Θα γίνω και εγώ ένα κωλόπαιδο». Δεν θα με ενδιαφέρει κανείς και τίποτα. Μόνο για την πάρτη μου, μόνο για εμένα. Στα τσακίδια η ευγένεια, η παιδεία, το φιλότιμο, η προθυμία.
Στα τσακίδια όλοι σας που μάθατε να παίρνετε, να πατάτε για να αναδειχθείτε. Διδάξου λοιπόν από όλους αυτούς που σε έχουν δεδομένο και μάθε να υπερασπίζεσαι τα θέλω σου. Υπερασπίσου τον εαυτό σου και δείξε ότι τον σέβεσαι και τον εκτιμάς.
Και αν σε απορρίψουν πες ΟΧΙ, εγώ σας απορρίπτω. Δεν χωράτε στα θέλω μου. Και ας είναι αυτό το πρώτο σου μεγάλο ΟΧΙ που θα σε κάνει να ξεκινήσεις την επανάστασή σου και θα σου δώσει δύναμη να προχωρήσεις. Και από αυτό το πρώτο σου ΟΧΙ θα βρεις τους αληθινούς ανθρώπους που η αγάπη τους θα σε γεμίσει με θάρρος και θα σου γλυκάνει πληγές του παρελθόντος.
Έτσι θα διαπιστώσεις ποιοι πραγματικά πρέπει να μείνουν στην ζωή σου.
Πες ΟΧΙ για να γνωρίσεις το ΝΑΙ!!!!!!