Γράφει η Χρύσα Παπανικολάου / never stop dreaming
Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Το ζήτημα είναι να μπορείς να κάνεις τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου είτε είναι φίλος σου, είτε είναι εραστής σου να αισθάνεται ότι για σένα είναι το μοναδικό πλάσμα σε τούτο τον πλανήτη. Κι αυτό θέλει τρόπο. Θέλει να δίνεις την ψυχή σου σε όσα λες και σε όσα κάνεις. Μην τα κάνεις απλώς για να τα κάνεις, τότε μην καταβάλλει καν προσπάθεια. Όταν πραγματικά κάτι πηγάζει από μέσα σου…δεν είναι άθλος να περνάς τα συναισθήματα στον άνθρωπο που έχεις στο πλευρό σου. Ένα βλέμμα, ένα χάδι και του φόρεσες το “στέμμα” αρκεί.
Απ’ τη στιγμή που καταστρώνεις σχέδια μέσα στο μυαλό σου και κινήσεις εντυπωσιασμού, έχεις ήδη χάσει το παιχνίδι. Με λόγια και μεταξωτές κορδέλες κανείς δεν κράτησε κανέναν. Ακόμη κι αν φαινομενικά κερδίζεις έδαφος στη ζωή κάποιου να το θυμάσαι ότι όλα είναι πλασματικά κι εφήμερα. Οι άνθρωποι έχουμε δίψα κι ανάγκη για την ουσία, όχι για παραμύθια. Δυστυχώς αργά ή γρήγορα οι μάσκες πέφτουν κι ο κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του.
Η μοναδικότητα στο να το αισθανθεί κάποιος, είναι χαρίζοντάς του ένα λουλούδι κομμένο από τον κήπο ή κρατώντας του το χέρι στην ακροθαλασσιά. Απλά πράγματα και καθημερινά σε κάνουν πρωταγωνιστή στη ζωή κάποιου ανθρώπου. Να σε θυμηθεί σε μια καθημερινή στιγμή και να σε πάρει μόνο για ν’ ακούσει την αναπνοή σου. Γιατί δεν κάνουν οι λέξεις τα συναισθήματα, οι λέξεις έχουν την ικανότητα να δημιουργούν εικόνες, αλλά δεν μπορούν να δώσουν ζωή στις εικόνες αυτές.
Η ουσία, δεν είναι πόσα θα θυσιάσεις για να είσαι με κάποιον, γιατί θυσία θα πει αφαιρώ κομμάτι του εαυτού μου. Και ποιος σου λέει ότι το κομμάτι του εαυτού σου που θυσιάζεις δεν είναι αυτό που κάποιος άλλος άνθρωπος θα λάτρευε; Το θέμα είναι ν’ αγαπάς τον εαυτό σου…για να αισθάνεσαι μοναδικός για τον άνθρωπό σου κι εσύ να τον κάνεις να αισθάνεται ακριβώς το ίδιο, δεν υπογράφεις κανένα συμβόλαιο και δεν ερωτεύεσαι υπό όρους.
Κανένας κώδικας και καμία συνταγή δεν υπάρχει. Μόνο συμπτώματα θα έχεις για να το αναγνωρίσεις. Κοντά του θα τρέμεις από φόβο και ταυτόχρονα θα είσαι έτοιμος να πας στην πρώτη γραμμή, γιατί με μια του κίνηση θα σου γεμίσει τα στήθια σου με δύναμη, θα σε κάνει να πιστεύεις στον εαυτό σου ακόμη κι αν εσύ ο ίδιος τον απαξιώνεις.
Θα ξυπνάς το πρωί και θα νιώθεις ο ομορφότερος άνθρωπος του κόσμου. Θα έχει αγαπήσει σε σένα όλα τα τρωτά κι άτρωτα σημεία σου, θα σε ανακαλύπτει πριν του αποκαλυφτείς. Δίνουμε το στίγμα, αλλά τους κρύβουμε το μέρος περιμένοντας τον εισβολέα που δε θα κωλώσει στις αντιστάσεις μας. Όποιος πραγματικά θέλει να νιώσει πλούσιος μέσα σε μια σχέση οφείλει να γεμίσει κάθε γωνιά του σώματος και του μυαλού του άλλου. Να νιώθει την αγκαλιά ακόμη κι όταν τα χέρια δεν είναι τριγύρω, να ‘χει τη γεύση του φιλιού. Ν’ ακούει τη φωνή κι όταν γύρω υπάρχει μόνο η απόλυτη σιωπή.
Η μοναδικότητα είναι πράξη, είναι αυθορμητισμός, είναι πηγαίο συναίσθημα, είναι πρόσωπο και ζωντανός οργανισμός, ζει και πεθαίνει μέσα από εμάς. Απ’ τα συναισθήματά μας, απ’ τα λόγια μας, απ’ τις πράξεις μας, απ’ τις προθέσεις μας. Δεν ωφελεί να πεις στον άλλος πόσο μοναδικά αισθάνεσαι γι’ αυτόν….αν πραγματικά τον κάνεις να αισθάνεται έτσι, θα το καταλάβεις απ’ το χαμόγελό του, απ’ το φως στα μάτια του, απ’ την αυτοπεποίθησή του, απ’ το πώς αντιμετωπίζει ανθρώπους και καταστάσεις και τότε θα καμαρώνεις και θα χαίρεσαι που μπόρεσες να κάνεις τον άνθρωπο που αγαπάς τόσο ευτυχισμένο.
Κάνε τον άλλον να νιώσει το κέντρο του δικού σου κόσμου, γιατί ίσως τότε θα σου χαρίσει τον υπόλοιπο κόσμο στα πόδια σου. Θα ψάξει αλλού, αργά ή γρήγορα, για να εισπράξει αυτό που του στέρησες μέσα απ’ την εγωπάθειά σου. Δείξε του πόσα σημαίνει για σένα όχι με λόγια, αλλά με απλές πράξεις…πράξεις που θα γίνονται αυθόρμητα, αβίαστα και χωρίς καμία σκέψη κι επεξήγηση. Ψάξε λίγο το μέσα σου, εκεί θα βρεις όλες τις απαντήσεις…..
