Όταν ήμουν μικρή άκουγα συνέχεια τη λέξη καρκίνος. Άκουγα τους μεγάλους να μιλάνε για κάτι κακό, κάτι τρομακτικό. Μια μέρα όταν μου είπε η μητέρα μου ότι ήταν καρκίνος, πλάνταξα στα κλάμα, χωρίς να ξέρω ακριβώς το γιατί, μέχρι που μου εξήγησε ότι αυτό ήταν απλά το ζώδιο της και δεν έπρεπε να στεναχωριέμαι.
4 Φεβρουαρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου σήμερα και θέλησα να επισκεφτώ και να μιλήσω με ανθρώπους, που έχουν έρθει αντιμέτωποι μαζί του και βγήκαν νικητές. Έτσι αποφάσισα να επισκεφτώ τα γραφεία του Συλλόγου Καρκινοπαθών Σερρών. Είχα αγωνία για τους ανθρώπους που θα συναντήσω και για το πως θα με υποδεχτούν.
Την πόρτα μου άνοιξε η πρόεδρος του συλλόγου, Αγγέλα Μούλιαρα, με ένα πλατύ χαμόγελο, που δεν σου άφηνε ίχνος υποψίας ότι αυτός ο άνθρωπος βίωσε τον δικό του γολγοθά. Όμως όλες οι κυρίες εκεί με υποδέχτηκαν με χαρά, ευδιάθετες με αρκετή δόση χιούμορ η καθεμία. Τίποτα δεν πρόδιδε ότι η καθεμιά ξεχωριστά είχε δώσει τον δικό της προσωπικό αγώνα με τον καρκίνο.
Όλες πρόθυμες να συζητήσουμε και να μου εξιστορήσουν τη δική τους ιστορία, τη δική τους μάχη. “Δεν έχεις πολύ χρόνο, θα πεθάνεις”, είχε πει ο γιατρός πριν 17 χρόνια σε μία από αυτές. Μου το έλεγε και γελούσε γιατί η ίδια τον διεύψευσε.
Το άλφα και το ωμέγα στη μάχη με τον καρκίνο είναι η ψυχολογία, ισχυρίστηκαν όλες ομόφωνα. Είναι η πηγή που σου δίνει τη δύναμη να συνεχίσεις και να βγεις νικητής. “Έλα αγάπη μου, έχω καρκίνο, 5 με 6 μήνες ζωής μου δώσανε”, μου αφηγήθηκε κάποια άλλη, όταν πριν από χρόνια διαγνώστηκε με καρκίνο και έπρεπε να το ανακοινώσει στον άντρα της.
Η μάχη δεν είναι εύκολη, ο αγώνας είναι άνισος. ” ‘Οταν διαγνώστηκα με καρκίνο στα 26 μου χρόνια, ήθελα να βάλω τέλος στη ζωή μου. Ευτυχώς που δεν το έκανα”, μου εξομολογήθηκε μια κυρία γεμάτη συγκίνηση.
Ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Σερρών αριθμεί 610 μέλη, πολλά όμως δεν είναι ενεργά γιατί φοβούνται να το πουν. Όχι, ο καρκίνος δεν είναι ταμπού. Μόνο εάν τον κοιτάξεις κατάματα, μπορείς να τον κερδίσεις. Μόνο εσύ ο ίδιος μπορείς να του απαγορεύσεις να κλέψει τη χαρά σου. Να στηρίξεις τον εαυτό σου για να βγεις νικητής. Γιατί σε αυτή τη μάχη είστε δύο, εσύ και αυτός.
Ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Σερρών, ιδρύθηκε το 2005. Από τα ιδρυτικά του μέλη η πρόεδρος κ. Αγγέλα Μούλιαρα και η ταμίας κ. Πασιαλή Βασιλική. Παρέχει ψυχοκοινωνική στήριξη, οργανωμένη αλληλοβοήθεια, ενημέρωση για πρόληψη και θεραπεία. Διοργανώνει διάφορες εκδηλώσεις για ενημέρωση, μία από τις οποίες ήταν με τίτλο “Καρκίνος του μαστού – δεν τον φοβάμαι”, με κεντρική ομιλήτρια την κ. Νατάσα Παζαϊτη- Καραμανλή.
Είχαν πολλά ακόμα να μου πουν και να μου διηγηθούν, όμως δεν θέλησα να τις κουράσω περισσότερο. Η σωστή πρόληψη και ενημέρωση σώζει ζωές και κυρίως η καλή ψυχολογία. Εγώ στα μάτια τους είδα τη δίψα για ζωή και δημιουργία.
Φεύγοντας από το “δεύτερο σπίτι τους”, τα γραφεία του Συλλόγου, σκέφτηκα πως αξία τελικά στη ζωή έχουν λίγα πράγματα και μετρημένα. Αυτά τα μικρά, καθημερινά, που πολλοί αγνοούμε. Ο καρκίνος δεν είναι ρατσιστής, δεν κάνει διακρίσεις. Δεν ξέρεις πότε και εάν θα σου χτυπήσει την πόρτα.
Εγώ εύχομαι να έρθει η στιγμή, που ο καρκίνος θα είναι απλά και μόνο ένα ζώδιο! Όπως στην μικρή μου ηλικία!