Γράφει η Χρύσα Παπανικολάου / never stop dreaming
Έχω ακούσει άπειρες φορές από ανθρώπους, αλλά και από τον ίδιο μου τον εαυτό κάποιες στιγμές, πως δεν τους αρέσει η ζωή τους το σπίτι τους, η καθημερινότητα τους, η δουλειά του. Να ξυπνάνε μέσα στην γκρίνια, με μισή καρδιά για να κάνουν ότι είναι να κάνουν, μέσα στην κατίφια. Όλα να γίνονται μηχανικά, γιατί πρέπει κι όχι επειδή το θέλουν ή τους ευχαριστεί. Με ένα τεράστιο “αχ” να τους σουβλίζει το στήθος και μέσα στο παράπονο.
Αναρωτιέσαι κι εσύ, αλλά απάντηση δεν μπορείς να δώσεις. Ούτε λύση σ’ αυτά που θεωρείς αδιέξοδα. Γίνεσαι κουραστικός και το ξέρεις, αυτή η γκρίνια, η μιζέρια, το ανικανοποίητο δεν παλεύονται….το ίδιο κι εσύ. κοίτα να χαλαρώσεις, να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο, γιατί πάντα υπάρχει και η θετική πλευρά των πραγμάτων.
Για σκέψου λιγάκι….έχεις ένα σπίτι να κοιμάσαι, ενώ άλλοι δεν έχουν και κοιμούνται στον δρόμο. Έχεις μία δουλειά, ενώ άλλοι ψάχνουν ακόμα και χρόνια και δε μπορούν να βρούνε. Έχεις γύρω σου ανθρώπους που σ’ αγαπάνε και προσπαθούν να σε στηρίξουν όσο μπορούνε, ενώ άλλοι σαν το φύλλο στον άνεμο. Κι όλα αυτά γιατί έτσι τα επέλεξε η ζωή.
Βλέπεις ένα νόμισμα έχει πάντα δύο πλευρές…. Στα μάτια των άλλων έχεις τα πάντα, στα δικά σου πως δεν έχεις τίποτα. Το να νομίζεις πως δεν έχεις τίποτα είναι αχαριστία, είναι σαν ν’ αρνείσαι να δεχτείς το δώρο που σου έκανε η ζωή. Θα πρέπει να σκεφτείς ότι όλα αυτά είναι δικά σου, να τα αγαπάς και πάνω απ’ όλα να τα εκτιμάς.
Ότι σου έχει χαριστεί θα πρέπει να τα κρατάς σε μία θέση μέσα στην καρδιά σου και να τα φυλάς σαν να είναι θησαυρός. Απόλαυσε το! Οι άνθρωποι, οι ευκαιρίες και τα συναισθήματα που σου χαρίστηκαν αξίζουν πολλά. Εκτίμησε τα! Να θυμάσαι πως τίποτε δε μένει για πάντα στη ζωή, δεν μπορείς να κλείσεις συμβόλαια μαζί της, έτσι όπως σου τα έδωσε μπορεί και να σου τα πάρει πίσω. Και τελικά, να καταλήξεις να είσαι σαν το φτερό στον άνεμο και να κλαις την μοίρα σου.
Γι’ αυτό να ευχαριστείς την τύχη σου και την ζωή που σου τα χάρισε όλα αυτά απλόχερα, ενώ κάποιους άλλους τους χτύπησε αλύπητα. Να το θυμάσαι….