Γράφει η Σόνια Κυριαζίδου / Ps Pashalis Hair
Μεγαλώνω και όσο μεγαλώνω φοβάμαι. Έρχονται και φεύγουν άνθρωποι από την ζωή και δεν προλαβαίνω να τους σταματήσω. Ψάχνω στην ψυχή μου να βρω εκείνο το συναίσθημα που έχεις όταν είσαι ευτυχισμένη και όσο ψάχνω χάνομαι σε θλίψη.
Βλέπω γύρω μου χαμένες αγάπες και σκέφτομαι πόση αγάπη κι έρωτα άφησαν να χαθεί. Και όλο αυτό έγινε μίσος και κακία. Και φοβάμαι να δώσω γιατί μια μέρα θα χαθούν όλα αυτά που θέλω να δώσω και θα είμαι πάλι μόνη.
Αλλά σταματώ τις σκέψεις μου και λέω τι θα ήταν η ζωή μας χωρίς έρωτα, αγάπη, πάθη, λάθη, μίσος, κακία; Μίζερη, αυτό θα ήταν…
Αγαπάω και συγχωρώ και δίνω δεύτερη ευκαιρία σε ανθρώπους που μου χάρισαν αυτά τα συναισθήματα. Γιατί είμαι άνθρωπος και κάνω λάθη και θέλω να μπορώ να έχω την δεύτερη ευκαιρία μου με ανθρώπους που με αγάπησαν και αγάπησα.
Γιατί το συναίσθημα του φόβου ότι θα χάσεις τον άνθρωπο που αγαπάς είναι το χειρότερο…