Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Αγάπα την βρε, τις ώρες που αισθάνεται ότι της αξίζει η αγάπη σου, τις ώρες που νομίζει ότι δεν μπορεί να αγαπηθεί όπως αγαπάει εκείνη. Να την νιώθεις βρε, τις ώρες που φοβάται να κλάψει, τις ώρες που ανησυχεί για σένα, τις ώρες που οι φοβίες της την στοιχειώνουν. Να την θαυμάζεις βρε, για τις αποτυχίες της και όχι μόνο για τις επιτυχίες της.
Πρόσεχε την βρε, γιατί εσύ είσαι ο εκλεκτός της καρδιάς της και μόνο από εσένα ζητάει την προσοχή. Να την διασκεδάζεις βρε, τις ώρες που ο εκνευρισμός της σε θυμώνει. Παρηγόρησε την βρε, όταν πιστεύει ότι απέτυχε να σου δείξει πόσο πολύ νοιάζεται για σένα.
Να την κανακεύεις βρε, τις ώρες που βουλιάζει μέσα στην μοναξιά της. Χάιδεψε την βρε και πάρε τα δάκρυά της, σκούπισε τα και φίλησε τα μάτια της. Να την προστατεύεις βρε, από τους δαίμονές της. Εσύ τους ξέρεις καλά και δεν τους φοβάσαι.
Στήριξε την βρε, όταν θέλει να κλάψει και δεν τρέχουν τα δάκρυα, όταν νιώθει ότι πνίγεται. Να την φροντίζεις βρε, όταν ξεχνάει να αγαπάει τον εαυτό της. Ξεχώρισε την βρε, για τις ανασφάλειες της που τις κρύβει καλά μην τυχόν και σε τρομάξει. Εσύ όμως ξέρεις.
Χαρίσου της βρε, όπως χαρίζεται κάθε στιγμή για σένα. Να της δίνεις δύναμη βρε, τις στιγμές που τσακίζεται. Να την κάνεις να χαμογελάει βρε, όταν η θλίψη της την πανικοβάλει. Να την ακούς βρε, τις ώρες που η σιωπή της σου τρυπάει το μυαλό. Να την σέβεσαι βρε, όπως σέβεται αυτή εσένα.
Να είσαι περήφανος για εκείνη βρε, όπως περήφανη για σένα είναι και εκείνη επειδή είσαι ο άνθρωπός της. Κι εάν φαντάζουν τόσο δύσκολα αυτά που πρέπει να κάνεις θυμήσου ότι εκείνη τα έκανε με μεγάλη ευκολία για εσένα κάποτε.