Γράφει η Χρύσα Παπανικολάου / never stop dreaming
Ο άνθρωπος γεννιέται με σκοπό να ζει και να χαίρεται τη ζωή. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς δεν το αντιλαμβανόμαστε όσο νωρίς θα έπρεπε και “σκαλίζουμε” τις στάχτες μας για καιρό. Έρμαια των ανασφαλειών και του εγωισμού μας κατάτρωμε το μέσα μας και χάνουμε το νόημα της ζωής, που είναι να προχωράμε. Ό,τι και να συμβαίνει, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα, έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας να προχωράμε. Γιατί έτσι είναι, η ζωή συνεχίζεται!
Είναι πολύ δύσκολη η απόφαση να κάνεις την αυτοκριτική σου και να δώσεις ένα τέλος στην αυτοκαταστροφική τάση σου να γυρίζεις στο παρελθόν και πόσο μάλλον, να αποζητάς δικαίωση. Καμιά δικαίωση φίλε μου δεν έρχεται για τον κολασμένο. Πόσο μάλλον για τον ερωτευμένο.
Μόνος σου πρέπει να ζήσεις τη δοκιμασία σου μέχρι το τέλος για να βγεις νικητής. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα πράγμα, να ρίξεις μαύρη πέτρα πίσω σου. Nα μην επιτρέψεις σε κανένα “αν” και “ίσως” να φωλιάσει μέσα σου και σε καμία αμφιβολία να βρει έδαφος ν’ αναπτυχθεί.
Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, δε θα ήσουν εδώ που είσαι σήμερα, δε θα έκανες αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα στον εαυτό σου. Θα ήσουν προφανώς ευτυχισμένος κι όχι ένας άνθρωπος που προσπαθεί. Όσο προχωράς θα νιώθεις πόσο μικρά ήταν όλα αυτά που άφησες πίσω και θα νιώθεις όλο και πιο δυνατός, όλο και πιο σίγουρος και δικαιωμένος για την απόφασή σου.
Όποιος σε έφερε εδώ που είσαι σήμερα, δεν πρόκειται να σε βγάλει απ’ το αδιέξοδο, γιατί αυτός σε “βάλτωσε”. Αν δεν τον αφήσεις για πάντα πίσω σου, δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγεις απ’ το παρελθόν. Πού είναι τόσο καιρό αυτός ο άνθρωπος; Γιατί δε σ’ έκανε ευτυχισμένο όσο ήταν μαζί σου; Ζει τη ζωή του με τις επιλογές του κι εσύ δεν είσαι μέσα σ’ αυτές.
Σεβάσου την απόφασή του και φύγε…..ζήσε! Για σένα το κάνεις, όχι για εκείνον. Εκείνος έχασε έναν άνθρωπο που τον ήθελε και τον αγάπησε πολύ, ήταν λίγος για το πολύ σου. Δε θέλησε ούτε μια στιγμή να μπει στα “καλούπι” σου, να σε νιώσει. Τι περιμένεις; Ξαφνικές αλλαγές; Μη γυρίσεις ποτέ να μην ψάξεις. Δε θα βρεις απάντηση μέσα στις λάσπες που την έχουν καλύψει.
Οι αναμνήσεις και η συνήθεια είναι κακοί σύμβουλοι της λογικής. Εικόνες, φίλοι, μυρωδιές μπορεί να σου φέρνουν “όμορφες” μνήμες. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το ζήσεις κι αυτό το φορτίο, να ευχαριστήσεις την ζωή για την εμπειρία που σου έδωσε και να ξεκινήσεις για το επόμενο μικρό ή μεγάλο ταξίδι. Μη γυρίσεις να κοιτάξεις ποτέ πίσω, δεν ωφελεί. Να κοιτάς μόνο μπροστά.
Η απελευθέρωση της ψυχής μας απ’ τα δεσμά του παρελθόντος είναι λύτρωση, η νέα ζωή. Ο χρόνος που απαιτείται για να τα καταφέρεις δεν είναι ίδιος για όλους. Ανέβα στο σκαλοπάτι της αυτοεκτίμησης και ξεφορτώσου ανθρώπους που σε γεμίζουν ανασφάλειες και μιζέρια. Θα καταλάβεις το πόσο πολύτιμος είσαι από εκείνον που είναι άξιος να σ’ αγαπήσει και να σε διεκδικήσει όπως είσαι.
Ξεκίνα….Φόρα το πιο όμορφο χαμόγελό σου, άφησε το φως σου να κατακλύσει εσένα και τους γύρω σου και να ‘σαι σίγουρος πως μία νέα σελίδα γεμάτη νέες προκλήσεις και υποσχέσεις σε περιμένει! Άφησε το παρελθόν πίσω σου…..ναι, είναι κομμάτι της ζωής σου, βίωμα σου….και πίστεψε στη νέα αρχή, στο θαύμα της ζωής. Αυτό που περιμένεις ίσως να κρύβεται στο επόμενο χαμόγελο, στο επόμενο βήμα, στην επόμενη ώρα, στην επόμενη μέρα…..