Γράφει η Χρύσα Παπανικολάου / never stop dreaming
Ομορφιά….Δεν είναι εύκολο να δοθεί μια τελική απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Για την ακρίβεια, η έννοια της ομορφιάς, διαφοροποιείται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ποιος είναι όμως ο πραγματικός ορισμός της ομορφιάς;
Με την ομορφιά χαρακτηρίζουμε ένα πρόσωπο, ένα τοπίο, ένα αντικείμενο, ένα μέρος ή μια ιδέα που μας προκαλεί ευχαρίστηση ή μας κάνει να νιώθουμε περίεργα. Δύσκολο να δώσεις τον ακριβή ορισμό της, είναι περισσότερο συναίσθημα που σε κάθε άνθρωπο είναι αντικειμενικό ή υποκειμενικό.
Ένα αντικείμενο μας φαίνεται όμορφο γιατί μας δίνει την ευχαρίστηση στον χώρο μας ή του ότι το φοράμε και μας δίνει την αίσθηση της “ικανοποίησης”. Το τοπίο και το μέρος ίσως γιατί είναι κάτι διαφορετικό στην καθημερινότητα μας και μας κάνει να ξεφεύγουμε απ’ όλα αυτά που μας πιέζουν.
Κι ένα πρόσωπο επειδή μπορούμε να το θαυμάζουμε. Το μεγαλύτερο “δώρο” όμως, είναι η ομορφιά της ψυχής! Αυτήν η ψυχή που βγάζει πραγματική ζεστασιά και στοργή, χωρίς λόγια αλλά με κινήσεις και πράξεις, χωρίς φανφάρες…
Να μπορεί να καθρεφτιστεί στα μάτια βγάζοντας στοργή και αγάπη. Στην αναπνοή που είναι γαλήνια. Στο χαμόγελο που είναι ζεστό κι όχι προσποιητό. Στις πράξεις που γίνονται ανιδιοτελώς. Σε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Στην αγκαλιά που βγάζει αυτήν την προστασία.
Θαυμάζουμε τον ωραίο άνθρωπο βλέποντας στον δρόμο, σ’ ένα καφέ… αλλά μήπως είναι τελικά το περιτύλιγμα; Μήπως η ομορφιά είναι “κρυμμένη” μπροστά στα μάτια μας και δε μπορούμε να το αντιληφθούμε;
Τελικά, μάλλον έχει περισσότερες διαστάσεις από αυτό που μπορούμε να σκεφτούμε και να εκφράσουμε…