Γράφει η Ιωάννα Καρολίδου / a book lover
Τίτλος : « Η Κυνηγός»
Συγγραφέας : «Γιώτα Στεφάνου»
Πιάνοντας αυτό το βιβλίο στα χέρια μου, προσπαθούσα να θυμηθώ αν έχω διαβάσει κάποιο μυθιστόρημα της συγγραφέως. Το βιβλίο αυτό δεν το πήρα επειδή μου το πρότειναν ή άκουσα καλές κριτικές από άλλους αναγνώστες, ούτε έχω ξαναδιαβάσει άλλες δημιουργίες της Γιώτα Στεφάνου.
Το συγκεκριμένο, το απέκτησα από μια προσφορά εφημερίδας. Και όπως είναι γνωστό εμείς οι βιβλιόφιλοι, μόλις δούμε κάποιο βιβλίο ‘τρέχουμε’ να το αποκτήσουμε. Είτε είναι προσφορά από εφημερίδα, είτε σε μπαζάρ βιβλίου, είτε από τις εκθέσεις που γίνονται κατά καιρούς από τους εκδοτικούς οίκους.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Οι παθολογικές οικογενειακές σχέσεις, ο πόθος της μητρότητας, το επαγγελματικό τέλμα, η έλλειψη φίλων, η μοναξιά και, κυρίως η ερωτική απόρριψη έχουν παγιδεύσει την Κ. σε μια στεγνή, μίζερη πραγματικότητα. Η εγκατάλειψη από το σύντροφό της θα αλλάξει το σκηνικό και θα γίνει η αφορμή για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον ίδιο της τον εαυτό. Τώρα, επιθυμεί πλέον να γίνει πρωταγωνίστρια στη ζωή της.
Διψάει για φρέσκα γεγονότα, για ανατροπές και για μοιραίους ανθρώπους. Θα καταφέρει να ελευθερωθεί από τη φύση της και να παίξει δυνατά το ερωτικό παιχνίδι; Στιγμή, στιγμή η μεταμόρφωσή της από θύμα σε θύτη… Από ήρεμο κατοικίδιο σε αγριόγατα. Από θήραμα σε κυνηγό.
Στο τέλος η τύχη θα εισβάλλει λοξά στην πορεία της για να την οδηγήσει μέσα από παράπλευρους δρόμους, παράξενα και ανορθόδοξα, στη γλυκιά «παγίδα» της θηλυκής φύσης.
Προσωπική άποψη
Μια ιστορία που μπορεί να συμβεί στην καθεμία από εμάς, αν δεν έχει ήδη συμβεί ή και στον καθένα από εσάς. Δεν είναι απαραίτητο μόνο το γυναικείο φύλο να το ζήσει αυτό. Η ηρωίδα μας, θα μπορούσε άνετα να είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας. Κάθε κεφάλαιο που διάβαζα μου έρχονταν γεγονότα από οικεία άτομα που έχουν ζήσει κάτι ανάλογο. Δε θα αναφερθώ τόσο στην πλοκή, όσο για τα συναισθήματα που αποκόμισα από το μυθιστόρημα αυτό. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο θα είναι ίσως, η πιο σύντομη άποψή μου.
Η ζωή είναι μικρή. Πρέπει πάντα να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Η ζωή είναι ‘δική’ μας και τη ζούμε με τις δικές μας ανάγκες και όχι των άλλων. Κάνουμε πάντα αυτό που ευχαριστεί εμάς πρώτα και όχι αυτό που θα ικανοποιήσει τους άλλους. Διαφορετικά θα ήμασταν πιόνια. Κάπως έτσι παρουσιάζεται η ηρωίδα μας. Καταπιεσμένη από πολύ μικρή, μεγάλωσε με τα θέλω της μητέρας της. Πόσο λάθος αλήθεια είναι όλο αυτό; Δεν μπορώ και δε θέλω να πιστέψω το γεγονός να μην έχουμε άποψη. Να μην μπορούμε να εναντιωθούμε στους γονείς μας για κάτι που αφορά την δίκη μας ζωή. Καλές οι συμβουλές και οι γνώμες τους, αλλά ως εκεί.
Από μικρή στερήθηκε την αγάπη από τη μητέρα της. Ποιος είναι ο ρόλος της μάνας τελικά; Να δείχνει την ‘προτίμηση’ στο ένα από τα δυο παιδιά της ή να τα αγαπάει το ίδιο; Δυστυχώς σε αυτό το μυθιστόρημα η ηρωίδα μας για άλλη μια φορά έρχεται δεύτερη. Όλη τη δόξα και την αγάπη, την έκλεβε η ίδια της η αδερφή. Σίγουρα, προσωπικά μια τέτοια αδερφή δε θα ήθελα να είχα.
Άτυχη και στον έρωτα. Πόσες φορές από αντίδραση και μόνο κάνουμε λάθος επιλογές; Όταν το ένα πρόβλημα εμφανίζεται μετά το άλλο το μόνο που αναζητούμε είναι λίγη αγάπη και παρηγοριά από κάποιον τρίτο. Που δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι αυτό που μας απασχολεί και μας βασανίζει. Κάποιον που δεν είμαστε υποχρεωμένοι να του πούμε τα βάσανά μας από την πρώτη στιγμή. Ίσως και να μη χρειαστεί καθόλου, αν καταφέρει με τον τρόπο του, να βγάλει τον καλό μας εαυτό. Αν καταφέρει να μας κάνει να ξεχάσουμε τα προβλήματά μας. Αν μας χαρίσει απλόχερα την αγάπη του χωρίς πολλά ανταλλάγματα. Δυστυχώς για την πρωταγωνίστριά μας δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Για άλλη μια φορά η σκιά της αδερφής της ήταν εκεί. Παραμόνευε να κάνει το παραμικρό λάθος και να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία.
Συμπέρασμα; Μην εγκαταλείπεις τις προσπάθειες για κάτι καλύτερο. Μην απογοητεύεσαι στην πρώτη δυσκολία. Δεν είσαι μόνος/μόνη. Ο κατάλληλος άνθρωπος βρίσκεται πάντα δίπλα σου, απλά τις περισσότερες φορές είμαστε τυφλοί και δεν τον βλέπουμε. Ίσως επειδή κοιτάμε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ή να το θέσω πιο σωστά κοιτάμε προς τη λάθος κατεύθυνση.
Άρπαξε τις ευκαιρίες που σου προσφέρονται και ας κάνεις λάθη και ας φας τα μούτρα σου. Ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ θέλεις. Κυνήγα-όπως πολύ σωστά λέει και ο τίτλος του βιβλίου-τη ζωή σου γιατί πολύ απλά είναι μικρή. Μην φτάσεις στο σημείο να πεις ότι μετάνιωσες για πράγματα που δεν έχεις κάνει γιατί τότε θα είναι πολύ αργά.