Γράφει η Ιωάννα Καρολίδου / a book lover
Τίτλος: « Ουρανόεσσα»
Συγγραφέας: «Κώστας Κρομμύδας»
Ακόμη μια άποψη για ένα από τα βιβλία του Κώστα Κρομμύδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβω να ολοκληρώσω τις απόψεις μου για τα δικά του μυθιστορήματα.
Έχω ήδη πει την άποψή μου για δύο από αυτά που έχουν κυκλοφορήσει διάβασε εδώ “Μη με λησμόνει” και εδώ “Ογκρέσα” Υπολείπονται άλλα τρία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τον Απρίλιο θα εκδοθεί και αυτό για το οποίο δούλευε τον τελευταίο χρόνο.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μετά το τέλος του πολέμου, ο αρχαιολόγος Ανδρέας Στάης ακολουθεί τα σημάδια που θα του αποκαλύψουν το πρόσωπο της θεάς που στοίχειωνε για χρόνια τα όνειρά του. Ταυτόχρονα αναζητά το όνομα της γυναίκας που σε μια νύχτα έγινε ολόκληρή η ζωήτου..
Στο σήμερα, ένας άλλος Ανδρέας, ερευνητής της Ιντερπόλ, αφήνει πίσω του την Αμερική και ταξιδεύει προς το νησί που καλύπτει με αναπάντητα ερωτήματα το παρελθόν της οικογένειάς του, για να πει το τελευταίο αντίο στο πιο σημαντικό πρόσωπο της του και να γνωρίσει τη μυστηριακή Ηρώ…
Όταν η μοίρα υφαίνεται με νήματα που κινούν άλλοτε θεοί και άλλοτε δαίμονες, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την ήδη προδιαγεγραμμένη πορεία του…
Μυστηριώδες τελετές λουσμένες φωτιά και πανσέληνο και όρκοι σιωπής φορεμένοι σε ένα δαχτυλίδι, που παντρεύει θεούς και ανθρώπους σε ένα κοινό παρόν.
Προσωπική άποψη
Θα ξεκινήσω με την κριτική της πολύ γνωστής σε όλους μας συγγραφέα, Αλκυόνης Παπαδάκη. «ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα-σε ταξιδεύει, σε μαγεύει, σε μαθαίνει» Πράγματι. Ήταν ένα μυθιστόρημα το οποίο με ταξίδεψε, με μάγεψε αλλά έμαθα και πολλά μέσα από αυτό.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Να ξεκινήσω λέγοντας πως χαίρομαι, που το συγκεκριμένο βιβλίο αποφάσισα να το διαβάσω σε μια φάση της ζωής μου, διαφορετική από ότι τις προηγούμενες φορές. Κακά τα ψέματα, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ψυχολογία που έχεις όταν ξεκινάς την ανάγνωση ενός βιβλίου. Γνωρίζοντας ότι έχω να κάνω με ένα βιβλίο το οποίο, για ακόμη μια φορά είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και πόσο μάλλον όταν ένα μεγάλο μέρος του αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα, ήθελα να είμαι εκατό τοις εκατό αφοσιωμένη και να μην υπάρχει τίποτα που να με αποσπά την προσοχή.
Τα βιβλία του Κώστα Κρομμύδα έχουν αποκτήσει πλέον τη δική τους ταυτότητα. Οι εναλλαγές του παρελθόντος με το παρόν καθώς επίσης και η πρωτοπρόσωπη σε τριτοπρόσωπη γραφή-όπου κρίνεται απαραίτητο-είναι θα έλεγα το σήμα κατατεθέν. Η μόνη διαφορά, είναι ότι επέλεξε αυτή τη φορά, να χωρίσει το βιβλίο-και σωστά έπραξε-σε δυο μέρη. Στο πρώτο μέρος, γίνεται η αναφορά στο παρελθόν και στο δεύτερο μέρος, βρισκόμαστε στο σήμερα.
Όπως προανέφερα, το μυθιστόρημα αυτό με ταξίδεψε. Ταξίδεψα σε μια άλλη εποχή, σε αυτή του Εμφύλιου πολέμου, όπου ένα συμβάν ήταν αρκετό για να ξεκινήσει ένας μεγάλος έρωτας. Ζεις όλα τα γεγονότα, παρακολουθείς στενά τους ήρωες λες και είσαι η σκιά τους. Υπήρξαν στιγμές που έπιασα τον εαυτό μου να ψιθυρίζει στο αυτί του ήρωα, λόγια που ο ίδιος δεν μπορούσε να ακούσει και όλα αυτά για να τον βοηθήσω να αποφύγει άσχημες καταστάσεις που τυχόν θα συναντούσε στην πορεία.
Ταξίδεψα στην όμορφη Σαμοθράκη. Ένα νησί το οποίο μέσα από τη γραφή του Κώστα Κρομμύδα το ερωτεύτηκα. Η αλήθεια είναι ότι είχα τους ενδοιασμούς μου στο να επισκεφτώ αυτό το νησί. Όμως μέσα από την πένα του συγγραφέα, με τις πλούσιες περιγραφές για τα υπέροχα μέρη του νησιού όπως το φαράγγι του φονιά, δεν σου αφήνουν και πολλά περιθώρια από το να προγραμματίσεις άμεσα ένα ταξίδι στο όμορφο αυτό νησί. Οι λέξεις αυτομάτως μετατρέπονταν σε εικόνες και αυτό είναι κάτι που προσωπικά λατρεύω σε ένα βιβλίο. Μαγεύτηκα από αυτή την ομορφιά.
Η ιστορία μας. Μέσα από αυτό το βιβλίο η αλήθεια είναι ότι έμαθα πολλά περισσότερα από ότι ήξερα. Δεν είναι τυχαίο τελικά αυτό που λένε. Ότι όσο διαβάζεις, μαθαίνεις πολλά. Η έρευνα που έχει κάνει ο Κώστας Κρομμύδας για την συγγραφή του βιβλίου «Ουρανόεσσα» είναι μεγάλη. Όποιος έχει διαβάσει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα θα το έχει καταλάβει. Ο συνδυασμός λοιπόν της έρευνας, που έκανε ο συγγραφέας μας με το γεγονός ότι η πλοκή του βιβλίου είναι εμπνευσμένη σε αληθινά γεγονότα, είναι απίστευτη. Θέλεις να μάθεις και να ανακαλύψεις ακόμα πιο πολλά από αυτά που έχεις αποκομίσει από την ανάγνωση του βιβλίου. Με την ολοκλήρωσή του, έκανα τη δική μου σχετική έρευνα στο διαδίκτυο και αυτά που έμαθα σίγουρα θα μου μείνουν αξέχαστα.
Σίγουρα προτείνω το συγκεκριμένο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα να το διαβάσουν όσοι δεν το έχουν κάνει ως τώρα. Έχει να τους διδάξει πολλά, όπως το να ανακαλύψουν σε βάθος την ιστορία για τη «Νίκη της Σαμοθράκης». Την λατρεία των Καβείρων και τις τελετές που γίνονταν για να εκφράσουν με αυτό τον τρόπο την πίστη τους. Ο μεγάλος και απόλυτος έρωτας που έζησαν οι ήρωες μας, ασχέτως αν κράτησε πολύ λίγο. Οι στιγμές που βίωσαν μεταξύ τους ήταν τόσο δυνατές και αληθινές που αισθάνεσαι μια ζήλια και αναρωτιέσαι αν θα ζήσεις και εσύ τον απόλυτο έρωτα όπως ο Ανδρέας με την Ζωή του.
Θα κλείσω με μια φράση του βιβλίου που έχει χαραχθεί στη μνήμη «…το ξύλινο αίθριο και ακριβώς από κάτω η καρέκλα της που κοιτούσε προς το νησί». Η πιο συγκινητική εικόνα που μου έχει μεταδώσει μια πρόταση.