Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Συμβιβάζεσαι με τα χρόνια που περνάνε και με τις αλλαγές που φέρνουν επάνω σου.
Συμβιβάζεσαι με τον πόνο της θύμησης και με την ανάμνηση που σου μουτζουρώνει το γέλιο.
Συμβιβάζεσαι με τα παγωμένα χέρια και τα πληγωμένα δάχτυλα που συνήθισαν να σκάβουν για να ανακαλύψουν την χαρά.
Συμβιβάζεσαι με την υποτιθέμενη καλοσύνη των ανθρώπων, ίσα για να σου θυμίζουν τις λάθος εκτιμήσεις σου και την μεγάλη σου ευπιστία.
Συμβιβάζεσαι με την πελώρια επιγραφή στο κούτελο σου και στα αποκαλυπτήρια του πακέτου ¨εδώ το όμορφο ψέμα¨.
Συμβιβάζεσαι με την μετωπική σύγκρουση επάνω σε φιλεύσπλαχνους και φιλότιμους ανθρώπους και πάντα σε τέτοιου είδους συγκρούσεις να σπας τα μούτρα σου.
Συμβιβάζεσαι με το σκοτάδι γιατί φοβάσαι ότι το φως θα δείξει την αλήθεια τους και την αλήθεια σου.
Συμβιβάζεσαι με τον καημό σου και τρέφεσαι από αυτόν.
Συμβιβάζεσαι στην ελεύθερη πτώση που τελειωμό δεν έχει.
Συμβιβάζεσαι με τις φουρτούνες της ζωής που σου μαθαίνουν να κολυμπάς χωρίς σωσίβιο.
Συμβιβάζεσαι με την διάψευση ότι υπάρχει ελπίδα και με την ανάγκη να ξεπλύνεις την ψυχή σου από την βρωμιά και την μούχλα που σταλάζει.
Συμβιβάζεσαι με τις κραυγές που σκορπιούνται στην θάλασσα.
Συμβιβάζεσαι στα κουραστικά ταξίδια του μυαλού στην έρημο και με τον πόνο που φέρνει η σκέψη.
Συμβιβάζεσαι με τις ταμπέλες και τις συρματένιες περιφράξεις της καρδιάς.
Συμβιβάζεσαι με τις σχέσεις που δεν εξελίσσονται παρέα.
Συμβιβάζεσαι με τους όρους και τους κανόνες μιας καλό- συμφωνημένης απάτης.
