Γράφει η Αλεξάνδρα Κουντουρά / ατάκτως ερριμμένα
Αχ τι τραβάς και εσύ Άγιε μου Βασίλη. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Οι ίδιες παρακλήσεις, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες υποσχέσεις. Κάθε χρόνο η ίδια προσμονή.
Δεν σε αφήνουμε να πάρεις μια ανάσα. Κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες πέφτεις με τα μούτρα στην δουλειά. Ανοίγεις ένα – ένα τα γράμματα και διαβάζεις τι δώρα σου ζητάμε. Πόσο πολύ θα ήθελα να τρυπώσω από κάποια μεριά για να δω την έκφραση του προσώπου σου όταν τα διαβάζεις.
Ν’ ακούσω τα τρανταχτά σου γέλια σε κάθε τρελή επιθυμία μας και τις παρατηρήσεις που κάνεις σε κάθε γράμμα που ανοίγεις. Είμαι σίγουρη πως στα γράμματα και στις επιθυμίες των παιδιών δεν αντιδράς έτσι άλλα εκεί που γελάς είναι στα γράμματα των ενηλίκων.
Τα δώρα που σου ζητούμε να μας φέρεις στην ζωή μας είναι η αγάπη, η καλοσύνη, η σύνεση, η δύναμη, η αντοχή, η ελπίδα, η συγχώρηση και η ευτυχία.
Σε φαντάζομαι να πιάνεις την χοντρή κοιλιά σου από τα γέλια και να ξύνεις με απορία τα λευκά σου μαλλιά ίσως και να αναρωτιέσαι αν σου έχουν μείνει στο κεφάλι σου ή σου έχουν πέσει μετά και από αυτά που διαβάζεις. Όχι δεν μας κοροϊδεύεις ούτε γελάς με ειρωνεία. Ίσως λίγη ειρωνεία έχει η ερώτηση που κάνεις ¨πως τα θέλετε, σε συσκευασία δώρου αμπαλαρισμένα σε Χαρτί Ιllustration με έναν κόκκινο μεγάλο φιόγκο και την ένδειξη ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΥΘΡΑΣΤΟ;;¨
Ζητούμε και υποσχόμαστε ότι είμαστε και θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι αυτή την χρονιά. Πολύ καλύτεροι από την περσινή. Εδώ είναι που θα έχεις ξεκαρδιστεί από τα γέλια, είμαι σίγουρη. Και πως να μην γελάσεις δηλαδή όταν χρόνια τώρα (ποτέ δεν μας έχεις πει την πραγματική σου ηλικία βέβαια) ακούς τις ίδιες υποσχέσεις.
Ζητάμε αυτά τα δώρα εμείς οι νοήμονες άνθρωποι, χωρίς καν να σκεφτούμε ότι μας δόθηκαν απλά εμείς τα καταχωνιάσαμε και τα ξεχάσαμε. Τα ρίξαμε σε μια φυλακή τα κλειδώσαμε και πετάξαμε τα κλειδιά.
Αχ Καλοσυνάτε μου Άγιε-Βασίλη, πόσο σε ταλαιπωρούμε (ίσως και να σε διασκεδάζουμε, ίσως πάλι και να σε στενοχωρούμε με τις επιθυμίες μας), εκείνο τελικά που θα έπρεπε να σου ζητήσουμε θα ήταν να μας φέρεις δώρο τον εσωτερικό μας καθρέφτη όπου εκεί φαίνονται όλες οι αρετές που έχουμε.
Και είμαι σίγουρη καλέ μας γεράκο, ότι θα φροντίσεις να μας εκπληρώσεις αυτήν την επιθυμία μας χαμογελώντας ζεστά και φουσκώνοντας σαν παγόνι από υπερηφάνεια και τα ροδαλά σου μάγουλα θα κοκκινίσουν περισσότερο από χαρά.
