Γράφει η Ιωάννα Καρολίδου / a book lover
Τίτλος : «Το σημάδι»
Συγγραφέας : Μένιος Σακελλαρόπουλος
Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος είναι ένας γνωστός αθλητικογράφος. Παρόλα αυτά είναι εξίσου γνωστός και για το συγγραφικό του έργο. Κάποτε μια φίλη μου είχε δανείσει ένα δικό του βιβλίο, το «Θα πεθάνεις ρε!!!». Δε σας κρύβω ότι με το που διάβασα τον τίτλο, θα το πω ωμά, σκιάχτηκα.
Αλήθεια, τι παράξενος τίτλος για ένα μυθιστόρημα; Οφείλω να ομολογήσω ότι μεσολάβησαν αρκετά χρόνια για ν’ αρχίσω να παρακολουθώ στενά τη δουλειά του. Και κάπως έτσι, μετά από πολλά θετικά σχόλια που διάβασα για το συγκεκριμένο βιβλίο αποφάσισα να το διαβάσω και να πω τη δική μου άποψη.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Βουτηγμένος στο δηλητήριο του μυαλού του, ο Στέφανος Δημητρίου, φοιτητής Ιατρικής με λαμπρές προοπτικές, χρειάστηκε μόνο ένα λεπτό για να καταστρέψει ολάκερη τη ζωή του. Το πάθος του για την αγαπημένη του Ελβίρα, μια ψευδαίσθηση που τον τύλιξε ασφυκτικά, τον οδήγησε σε μια αποτρόπαιη πράξη που θα πλήρωνε ακριβά.
Ένοχος για έναν φόνο και μια απόπειρα στην πιο τρυφερή ηλικία του, άρχισε να περιδιαβαίνει τις φυλακές της χώρας. Αυλώνας, Διαβατά, Κασσαβέτεια έγιναν το σπίτι του, μια κόλαση που διέλυσε τον ίδιο, την οικογένειά του και όσους βρέθηκαν δίπλα του.
Πάλεψε με τις Ερινύες του για να μείνει όρθιος, τιμωρώντας και ο ίδιος τον εαυτό του. Ωστόσο, τα συρματοπλέγματα δεν κατάφεραν ν’ αγγίξουν την ψυχή του, που αναγάλλιασε όταν η μοίρα αποφάσισε να σκηνοθετήσει ένα νέο έργο στη ζωή του. Και οι εξελίξεις; Ένας χείμαρρος ορμητικός.
Προσωπική άποψη
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα από τον Μένιο Σακελλαρόπουλο. Τρία έχω διαβάσει ως τώρα δικά του βιβλία και αυτό με συγκίνησε πιο πολύ από όλα. Έχει απίστευτο ταλέντο ο άνθρωπος αυτός να σε αγγίζει με την ιδιαίτερη γραφή του. Διαβάζοντας τον τίτλο «Το σημάδι» αναρωτιέσαι τι μπορεί να σημαίνει. Να είναι κάποιο σημάδι στο σώμα; Σημάδι από το Θεό; Στην πορεία του βιβλίου διαπιστώνεις ότι πρόκειται και για τα δύο.
Ένα μέρος της ιστορία μας εξελίσσεται στη φοιτητική ζωή της Πάτρας. Η γνωστή σε όλους μας φοιτητική ζωή. Ξέφρενα πάρτι, ξενύχτια. Έρωτες, τσακωμοί. Έτσι και το πάρτι που διοργάνωσε ο Στέφανος Δημητρίου για το κορίτσι του την Ελβίρα. Ήθελε με αυτό τον τρόπο να της δείξει την αγάπη του, τον έρωτά του προς το πρόσωπό της. Ένα πάρτι όμως, έχει πάντα καλή κατάληξη; Στα περισσότερα ίσως. Στο συγκεκριμένο όχι. Η ζήλια του Στέφανου και μια κακιά στιγμή, ήταν αρκετές για να ποτίσουν τα χέρια του με αίμα.
Πόσοι από εμάς δε θεωρούμε κάποια πράγματα, αν όχι όλα, μερικά από αυτά, δεδομένα σε τούτη τη ζωή; Σίγουρα όλοι. Ακόμα και την υγεία μας θεωρούμε δεδομένη. Ώσπου έρχεται μια κακιά στιγμή και τα ανατρέπει όλα. Όχι στο βιβλίο αυτό δεν είναι το θέμα η υγεία μας. Μη σας μπερδεύω. Απλά το έφερα ως ένα από τα βασικότερα παραδείγματα.
Έτσι και ο Στέφανος ένας από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές του βιβλίου, τα θεωρούσε όλα δεδομένα, ώσπου η μοίρα του έπαιξε περίεργο παιχνίδι, πάνω στο άνθος της ηλικίας του. Αυτό το λεπτό, αυτή η κακιά στιγμή ήταν η αιτία που βρέθηκε στη φυλακή. Αντιμέτωπος με την ποινή φυλάκισής του, προσπάθησε να αποδεχτεί τις νέες συνθήκες της ζωής του. Έζησε όλους τους «άγραφους» νόμους της φυλακής.
«Επειδή τα είχα όλα, νόμιζα ότι μπορούσα να κάνω ότι θέλω. Κυρίαρχος. Είχα σταματήσει να σκέφτομαι, τα θεωρούσα όλα αυτονόητα, έφτασα στο σημείο να μη με ευχαριστεί κάτι ιδιαίτερα ακριβώς γιατί τα είχα όλα. Και ήταν τα πάντα δεδομένα. Και επειδή εδώ μέσα ζω πια και μπορώ να βλέπω, θεωρώ ακόμα περισσότερο ότι είμαι μια ντροπή.» Αυτά είναι τα λόγια του Στέφανου ο οποίος βρίσκεται μέσα στη φυλακή. Ζώντας κάποιες καταστάσεις περίεργες έχει αναθεωρήσει πολλά από τον τρόπο ζωής του, έξω από τα σίδερα της φυλακής.
Ο συγγραφέας μας, με την ιδιαίτερη γραφή του σε «αναγκάζει» κατά κάποιο τρόπο να ζήσεις και εσύ παρέα με τον Στέφανο τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης αλλά και επιβίωσης των φυλακών. Την σκληρή αντιμετώπιση που δεχόταν από τους συγκρατούμενους του.
Πολλά τα μηνύματα που αποκομίζεις από το μυθιστόρημα αυτό. Ένα από αυτά είναι η απίστευτη δύναμη και αγάπη μιας μάνας. Αχ αυτή η μάνα. Τι δύναμη είναι αυτή που της χαρίζει ο Θεός ώστε να αντέχει τα πάντα! Έτσι και η Δέσποινα Δημητρίου. Η μητέρα του Στέφανου. Να βλέπει το παιδί της να υποφέρει και να μη μπορεί να το βοηθήσει όσο θα ήθελε. Να βάζει σε δεύτερη μοίρα το εγώ της και να ψάχνει απεγνωσμένα λύσεις ώστε να είναι πιο υποφερτή η ζωή του παιδιού της πίσω από τα σίδερα της φυλακής.
Τέλος, πόσο εύκολα συναντάμε στην ζωή μας ανθρώπους, να ενδιαφέρονται πραγματικά για το δικό μας πόνο, χωρίς να το εκμεταλλευτούν; Σπάνια θα πω εγώ. Και όμως σε αυτό το μυθιστόρημα, o Μένιος Σακελλαρόπουλος μας παρουσιάζει έναν τέτοιο άνθρωπο. Την Ελίζα Καλλίτση. Μια δημοσιογράφο, η οποία ‘αδιαφόρησε’ για την επαγγελματική της ταυτότητα και στάθηκε βράχος στην μάνα του Στέφανου. Σεβάστηκε τον πόνο της, στάθηκε δίπλα της και έκανε ότι περνούσε από το χέρι για να τη βοηθήσει.
Θα κλείσω με το χαρακτήρα της Ελβίρας. Αυτό το κορίτσι το οποίο έγινε άθελά του η πέτρα του σκανδάλου. Το πείσμα της να σταθεί στα πόδια της γνωρίζοντας ότι δεν είχε πλέον κανέναν δίπλα της. Ούτε καν την ίδια της την οικογένεια.
Ένα μυθιστόρημα κοινωνικού και συναισθηματικού περιεχομένου που αξίζει να το διαβάσετε.