Γράφει η Ιωάννα Καρολίδου / a book lover
Τίτλος : «Το κενό της απουσίας σου»
Συγγραφέας : «Χάρις Μούλλας»
Αυτό το βιβλίο δε θυμάμαι από πότε το έχω. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι το είχα πάρει από την έκθεση βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Το στοιχείο μου. Άφησέ με σε ένα τέτοιο περιβάλλον και έλα να με πάρεις την άλλη μέρα. Είμαι ικανή να πάρω στα χέρια μου όλα τα βιβλία και να τα ξεφυλλίσω. Τώρα πώς αποφάσισα να το διαβάσω, δεν έχω λογική εξήγηση. Έψαχνα άλλο βιβλίο και βρέθηκε μπροστά μου αυτό.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
«Ζούσα σα να ήμουν μέσα σε σπηλιά. Ήταν σκοτάδι εκεί. Που πήγαινα; Και άλλες υπάρξεις όπως εγώ κινούνταν δίπλα μου. Περιπλανιόντουσαν άσκοπα, συγκρούονταν, έφευγαν, έρχονταν, επέστρεφαν αποχωρούσαν μια για πάντα. Δεν μπορούσα να τις καταλάβω τέτοιες υπάρξεις. Ποτέ δε κατόρθωσα να πιάσω το νήμα της ζωής τους. Θα μπορούσα να καταλάβω την ουσία τους, φαινομενικά τόσο αδάμαστη, επιφανειακά τόσο έμμονη, όταν ακόμα ποτέ, ούτε για μια στιγμή, τίποτα δεν είχα καταλάβει από τη ζωή μου;
Έβλεπα τους ανθρώπους από μακριά και συχνά αισθανόμουν ότι δεν ήθελα να μένω μαζί τους, δίπλα τους. Τι ήταν στο κάτω-κάτω εκείνοι, με τα ψυχρά και όλο κακία πρόσωπα; Δε μοιάζουν με κάποια άλογα της ερήμου που όλη τη ζωή τους σέρνουν άρματα μυστηρίων; Μήπως δεν ήταν μια παραφουσκωμένη ψευδαίσθηση; Δε θα ήταν καλύτερα, μέσα στο θόρυβό τους, μέσα στην καταστροφή και το χαλασμό, να χορταίνω τη ψυχή μου με τη μοναξιά και τη μεγάλη δυστυχία μου, τα μόνα πράγματα που είχα;…»
Προσωπική άποψη
Παραδέχομαι ότι το οπισθόφυλλο δε λέει και πάρα πολλά ώστε να σε κάνει να το αγοράσεις. Ή να πεις ‘ουαου’ υπόθεση που σε ξεσηκώνει. Όχι τίποτα από αυτά που να σε αγγίξει. Ο συγγραφέας; Άγνωστος επίσης, για μένα τουλάχιστον. Αυτό που τελικά με έπεισε για να το πάρω ήταν ο τίτλος του. «Το κενό της απουσίας σου» αλλά και το εξώφυλλό του. Σε βάζει σε σκέψεις. Δυο πιθανότητες πέρασαν από το μυαλό μου. Η μια είναι σίγουρα, πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν είναι πλέον ανάμεσά μας και η άλλη περίπτωση είναι πως ο καθένας έχει χαράξει τη δική του πορεία ζωής.
Δε σου κρύβω ότι ήθελα πάρα πολύ να μάθω, τι από τα δυο υπερίσχυε. Με το που ξεκίνησα να το διαβάζω βρέθηκα σε μια έκπληξη και ένα νέο ερώτημα δημιουργήθηκε. Τι είναι τώρα αυτό; Αναρωτήθηκα. Γράμμα ή ημερολόγιο; Όποιο από τα δυο και να ισχύει το σίγουρο είναι ότι έχει κάποιον παραλήπτη. Κάθε σελίδα, μου δημιουργούσε πολλά ερωτήματα. Ποιος να είναι άραγε ο αποστολέας, ποιος είναι ο παραλήπτης;
Τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα, η αγωνία αυξάνεται και θέλεις οπωσδήποτε να πάρεις τις απαντήσεις σου και οι σελίδες κυλούν τελικά γρήγορα. Όπως είπα παραπάνω, το οπισθόφυλλο δε λέει πολλά. Στην ουσία δε λέει απολύτως τίποτα, παρά μόνο κάποιες σκέψεις, δηλαδή απόσπασμα από το γράμμα-ημερολόγιο.
Θεωρώ πως θα πρέπει να σου δώσω κάποια στοιχεία, έτσι για να έχεις μια γενική εικόνα. Μια κοπέλα από την Αλβανία, λόγω των πολιτικών εξελίξεων της χώρας της, αλλά κυρίως το περίεργο κλίμα στο οικογενειακό της περιβάλλον την ώθησαν να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να ακολουθήσει τον άντρα που της σημάδεψε την καρδιά μέσα από ερωτικές επιστολές. Το πρόβλημα ήταν ότι θα έπρεπε να το κάνει αυτό χωρίς να γνωρίζει κανείς για αυτή την κίνηση.
Το μεγάλο της δίλημμα ήταν αν όντως αυτός ο άνθρωπος αξίζει για όλη την περιπέτεια στην οποία καλείται να ζήσει. Όπως πολύ καλά θα κατάλαβες ο αποστολέας είναι η Ανιέζα. Φυσικά τον παραλήπτη δε θα τον αποκαλύψω. Με άλλα λόγια είναι ένα μυθιστόρημα, γράμμα-ημερολόγιο της Ανιέζα στο οποίο εξιστορεί όλες τις περιπέτειες που έζησε από τη στιγμή που τράπηκε σε φυγή ως το σήμερα.
Ένα σημείο του βιβλίου το οποίο δε μου άρεσε καθόλου και ήταν αρκετό για να πω ‘όχι δε θα το συνεχίσω, αρνούμαι και θα σου αποκαλύψω, είναι το γεγονός ότι παρουσιάζει τους Έλληνες φαντάρους στα σύνορα, αδίστακτους και ενίοτε δολοφόνους. Όπως κατάλαβες μίλησε το αίμα μέσα μου και θύμωσα. Δεν είμαι βέβαια σε θέση να γνωρίζω κατά πόσο είναι αλήθεια όλο αυτό, το ότι οι φαντάροι μας εκεί πάνω φέρονται με αυτό τον απαίσιο τρόπο σε όλους όσους μπαίνουν λαθραία στη χώρα μας.
Από τη μια το έκλεινα, από την άλλη η περιέργεια όλο και μεγάλωνε μέσα μου και το άνοιγα πάλι. Τελικά πίεσα τον εαυτό μου να το συνεχίσει. Όσο και αν δε μου άρεσε η εικόνα που ζωντάνευε μέσα από μερικές σελίδες. Ήθελα να μάθω τους λόγους που ωθούν τους φαντάρους να φερθούν με αυτό τον τρόπο. Με βάση πάντα, τα λεγόμενα του συγγραφέα, να το τονίσω αυτό. Έμαθα αρκετά και εν μέρει στον ήρωα φαντάρο του βιβλίου μας έδωσα ένα δίκιο. Η λέξη «ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ» τα λέει όλα.
Τα πρόσωπα πολλά, οι κεντρικοί ήρωες όμως μόνο δύο. Ο αποστολέας και ο παραλήπτης. Μια γυναίκα και ένας άντρας. Για το αν έφτασε ποτέ αυτό το γράμμα στα χέρια του παραλήπτη είναι κάτι που δε θα το πω. Δεν γνωρίζω αν μπορούν να το διαβάσουν όλοι αυτό το βιβλίο. Το γεγονός και μόνο ότι το γράφει ένας Αλβανός συγγραφέας ίσως και αποτρέψει μερικούς να το κάνουν. Αλλά εγώ θα πω να το τολμήσουν.