Γράφει η Χρύσα Ματζιάρη / lifelover
Με την ολοένα συνεχώς αυξανόμενη τεχνολογία, η εκπαίδευση φαίνεται πως παραμερίζεται και περνάει σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να σκεφτούμε πολλές φορές πόσο σημαντική είναι. Η σωστή εκπαίδευση δεν πρέπει να διαχωρίζεται από κανέναν παράγοντα, αλλά με αρωγό την ίδια να εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι και σαν επιστήμονες.
Αδιαμφισβήτητα, η εκπαίδευση προϋποθέτει την παιδεία, η οποία μεταλαμπαδεύεται από την εκάστοτε οικογένεια, χωρίς βέβαια αυτό να είναι καθολικό. Με την σωστή εκπαίδευση και τη σωστή παιδεία – δύο διαφορετικά αντικείμενα – δημιουργείται ένας άνθρωπος, ολοκληρωμένος πλέον, ελεύθερος πολίτης.
Η εκπαίδευση όμως βάλλεται από παντού. Αν γυρίσουμε το βλέμμα μας στα παιδιά του 21ου αιν., με λύπη θα διαπιστώσουμε, πως το 90%, ακόμη κι όταν βρίσκεται έξω, θα έχει στα χέρια του ένα τεχνολογικό επίτευγμα. Άραγε τι γίνεται στο σπίτι, που όταν το παιδί γυρνάει από το σχολείο, θα πρέπει να αφοσιωθεί στα μαθήματά του; Κι εδώ τη σκυτάλη παίρνουν οι γονείς, οι οποίοι σαν βοηθοί των παιδιών τους θα πρέπει να σκύψουν το κεφάλι τους πάνω τους και με γνώμονα τη λογική να αφοσιωθούν στις ανάγκες του εκάστοτε παιδιού.
Σίγουρα, η εκπαίδευση δεν έχει τρελές απαιτήσεις, αλλά δημιουργεί ικανούς και έξυπνους πολίτες. Επιδρά στην ωρίμανση της σκέψης των παιδιών και των γονιών, δημιουργεί κριτική σκέψη, αποκτιούνται γνώσεις, αναπτύσσονται δεξιότητες και πάνω από όλα διαμορφώνονται αξίες, που στην εποχή μας σπανίζουν. Όταν μιλάμε για εκπαίδευση, δεν εννοούμε μόνο το σχολείο και τη στείρα γνώση, αλλά και τις δραστηριότητες (αθλητικές, μουσικές, κλπ.) που το κάθε παιδί ή ο κάθε ενήλικας αγαπά.
Με γνώμονα, λοιπόν την ορθολογική σκέψη μας, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, πως η εκπαίδευση παρουσιάζεται σε κάθε μας βήμα και πάντα την βρίσκουμε μπροστά μας ότι κι αν κάνουμε. Τι κάνουμε, εμείς όμως γι΄αυτήν;;;
